Niet alleen donkere wolken aan de lucht

Normaal gesproken ben ik aardig positief. Wil nog wel eens speels uithalen op Sociale Media, dat geef ik toe. Maar dat is meer om reacties uit te lokken. De laatste tijd echter slaat de apathie weer toe. Nergens zin in, somber, moe, erg moe... kortom, zit niet lekker in mijn vel.

Er speelt dan ook wel het een en ander moet ik toegeven. Na een aantal weken druk te zijn geweest met omzettingen van Windows XP naar Windows 7 (met dank aan Microsoft) is het werk al bijna twee weken stilgevallen. En dat is best lang. Sterker nog, lang genoeg om je zorgen te gaan maken.

Tel daarbij op dat er door allerlei oorzaken al jarenlang geen echte vakantie is gehouden, op een midweekje na, en we onlangs moesten nadenken over het moeilijkste besluit dat ik in mijn leven zal moeten nemen. Dat is gezegd, mijn leven tot nu toe dan hé, kan niet in de toekomst kijken.

Om dat laatste wat duidelijker te maken, we zijn onlangs op een informatieve bijeenkomst geweest over een nieuw project in de wijk. Dat project behelst een leegstaande school op loopafstand waar men nu 10 'appartementjes' in wil gaan bouwen. Inderdaad, een begeleid wonen project.....

We zijn op het punt aangekomen waarbij wij moeten gaan beslissen om Sharon te laten deelnemen.
Onze dochter met een verstandelijke beperking die, ondanks alles, het zonnetje in huis is. De dochter waardoor ik regelmatig vol schiet bij het horen van het nummer 'Dochters' van Marco Borsato.
De eerste refreinen zijn zo herkenbaar, tot het moment dat 'zijn' dochter gaat trouwen en het ouderlijk huis gaat verlaten. Trouwen? Wie zal het zeggen.... het ouderlijk huis verlaten? Ja, maar niet vrijwillig. Sterker nog, ze zal helemaal niet beseffen wat het in gaat houden. Nu is alles nog nieuw en spannend en mag de hele wereld het van haar horen.

Maar ik heb er moeite mee, heel veel moeite mee. Maar ik weet dat het voor haar het beste is. Want ooit zullen we er niet meer zijn. Dan is het goed te weten dat je er werkelijk alles aan hebt gedaan om haar gelukkig te maken.

Maar alles bij elkaar maakt het me momenteel een somber mens. Beren op de weg, donkere wolken in de lucht... soms is het leven zwaar, heel zwaar... maar ach, komt na regen niet altijd zonneschijn?