Ben je na de nodige campagnes over dit onderwerp bekend met de 6 minuten grens? En als ik het woord AED laat vallen, gaat er dan een lichtje branden?
Op de site van de Hartstichting valt te lezen: "In een 6-minutenzone bieden mensen binnen 6 minuten de juiste hulp bij een hartstilstand. Ze bellen 112 , starten met reanimeren en zetten een AED in. Hiermee vergroot je de kans op overleven van het slachtoffer aanzienlijk. Snelle hulp maakt het verschil tussen leven en dood." Ook legt de stichting uit dat voor een goed werkende 6-minutenzone een actief oproepsysteem, veel burgerhulpverleners en voldoende AED's nodig zijn.
Burgerhulpverleners kunnen zich aanmelden bij de Hartstichting. Ze worden dan gealarmeerd via de 112 centrale. Er verschijnen steeds meer AED's in het straatbeeld. Er zijn meerdere sites op internet waar een crowdfunding voor een buurt AED gestart kan worden. Vaak deels gesponsord door de leverancier.
In mijn wijk, Tussen de Vaarten, weet ik twee AED's. Een in de supermarkt aan de Rembrandtweg en een in een buurtcentrum. Nog afgezien van de afstand zijn er veel momenten waarop beide locaties niet toegankelijk zijn. Een buurtbewoonster pikte dit op en startte een crowdfunding. Deze was succesvol en binnenkort zal er een AED worden geplaatst in de Paulus Potterstraat in Tussen de Vaarten Noord. Binnen een straal van 6 minuten wonen veel mensen. Prima geregeld zou je denken.
Maar de aanwezigheid van de AED is niet het enige wat telt. De nodige burgerhulpverleners die weet hebben van reanimatie en het gebruik van een AED zijn noodzakelijk om mensenlevens te redden.
Gelukkig kennen we in Almere het wijkbudget. Actieve bewoners, georganiseerd of niet, kunnen met de nodige handtekeningen van participanten op zak, een aanvraag doen. Zelf schrijft de gemeente over de wijkbudgetten: "De wijkbudgetten zijn veelal bedoeld voor kleinschalige maatregelen en initiatieven van bewoners, die zichtbaar bijdragen aan de uitstraling en sociale samenhang in de wijken. Het is bij uitstek een instrument waarbij de ‘kracht van de stad’, of liever gezegd de ‘kracht van de buurt’, tot uiting komt. Daarnaast kan het budget worden ingezet als een extra cofinanciering bij kleine projecten in de wijk en is het een middel voor natuurlijke vernieuwing."
Er zijn inmiddels zo'n tien buurtbewoners die in een straal binnen de 6 minuten van de AED in de Paulus Potterstraat wonen en graag burgerhulpverlener willen worden. Hebben we het dan over schrikbarende bedragen? Op de site van de Hartstichting lees ik het volgende: " Een reanimatiecursus kost gemiddeld € 35 inclusief lesboekje. Een herhalingscursus kost gemiddeld € 15." Enthousiast neem ik contact op met het stadsdeelkantoor. Maar helaas, er zijn geen potjes of wijkbudget om dit te ondersteunen, krijg ik te horen.
De gemeente die de mond vol heeft over participatie, burgerkracht en meer van die, in Almere gebleken loze kreten, geeft niet thuis wanneer bewoners een AED regelen en zo'n tien buurtgenoten levensreddend willen optreden. "Waar is dat wijkbudget dan wél voor?", begin ik me af te vragen. Maar het blijkt overigens niet de enige situatie in de wijk waarbij de gemeente levens op het spel zet. Maar daar in een later blog meer over.
Dames en heren politici, ik ben teleurgesteld. Vreemd hé? Weer bemerk ik een situatie waarbij de gemeente met al haar mooie regeltjes de burgers in de steek laat. Nee, ik ben verdulleme niet negatief, ik voel me alleen zo. Maar daar kan alleen de gemeenteraad wat aan doen. Maar ja, die hebben het te druk met het oppoetsen van het pluche en grote 'belangrijke' zaken die miljoenen mogen kosten. Je zou er een hartaanval van krijgen. Maar ja, er is wel een AED maar geen getrainde burgerhulpverleners in de buurt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten