De angst regeert

Mijmerend over de gebeurtenissen van afgelopen week kan ik maar een conclusie trekken. En die verklaart veel, maar stemt ook somber. Want de angst regeert op alle fronten. Tijdens een gesprek bij STIPP Almere waar meerdere personen bij aanwezig waren, borrelde het op. Gespreksonderwerp was de GGZ in combinatie met het UWV. Nu heb ik zo'n 15 jaar geleden te maken gehad met dit vaak onmenselijke instituut wat het UWV vaak blijkt te zijn. Heb altijd van die periode geroepen dat ik er wel een boek over zou kunnen schrijven. Nooit gedaan overigens. Maar het was ontluisterend te merken dat er in die 15 jaar in de behandeling van mensen weinig tot niets is veranderd.

Namens het UWV was echter een medewerker aangeschoven die het begreep. Zo'n medewerker waarvan je stilletjes hoopt dat er meer van bij het UWV werkzaam zijn. Hij schrok zichtbaar van mijn verhalen en herkende inderdaad veel van de gebeurtenissen.En dat na 15 jaar.
Er waren meer mensen uitgenodigd om hun (GGZ) verhaal te doen, maar veel mensen durfden niet aan het gesprek deel te nemen. Dit uit angst voor represailles vanuit het UWV. Er werd door de UWV-medewerker toegegeven dat er veel collega's waren die zich streng aan de regels hielden en niet naar de persoonlijke omstandigheden van de cliënt. Niet omdat ze van natuur pennenlikkers zijn, maar omdat ze bang zijn op de vingers getikt te worden door hogerhand. Weer die angst.

Maar ook bleek uit een verhaal van de medewerker dat zelfs leidinggevende zich niet flexibel durven op te stellen, door dezelfde angst als de medewerkers onder hen. Ook boven leidinggevenden staan mensen die tikken kunnen uitdelen. Kortom, veel mensen zijn in de greep van een vaak verlammende angst. Is dat overdreven? Nee, ik denk het niet.
Zelf zitten we in een situatie waar de angst regeert. Het vreemde is, waar de angst voor bestaat heeft (nog) niet plaatsgevonden. Je zou je dus moed kunnen inspreken door jezelf af te vragen of die angst dan wel reëel is, maar hij is er wel!

Ook gisteravond, tijdens de Pareltjesborrel bij Weet Hoe Je Leeft, werd ik door een aanwezige vriendin op de vingers getikt. Door het idee gedreven me te willen helpen, kwam ook zij met de wijsheid 'de angst voor de angst'. Een intrigerend gegeven. Ja, angst bestaat, maar ik realiseer me nu ook dat angst juist verlamd. En waarvoor? Is de angst dan terecht? Eerlijk gezegd, nee. Hetgeen waar je bang voor bent is dat al gebeurd dan?

Kortom, angst is een menselijke eigenschap die meer lastig dan handig is. Vaag staat me bij ooit gelezen te hebben dat angst ons vroeger behoedde voor gevaarlijke situaties die reëel waren. Een mooi voorbeeld is hoogtevrees, iets waar ik zelf last van heb. Ben ik ooit van een grote hoogte gevallen? Nee, gelukkig niet. Maar zet me in het WTC niet voor het raam op de hoogste verdieping. Brrrr. We praten het onszelf aan, dat is nog het vreemdste aan het fenomeen.
Het is een onderwerp waar je op verschillende manieren op kunt reageren en over kan nadenken. Doe je dat zelf wel eens? Laat het eens weten in de reacties.