Weet niet meer wie of wat ik ben, jij ook?

De laatste tijd heb ik steeds meer last van wisselende gemoedstoestanden. Zou dat inherent zijn aan het ouder worden? 'k Zou het niet weten, wat ik wel weet is dat het me onrustig maakt.

Wat me het meest zorgen baart is het feit dat ik het gevoel heb als controlfreak de controle kwijt te raken. Het heeft zelfs (weer) invloed op mijn slaapgedrag. Langzaam maar zeker is het er weer ingeslopen dat om 03:00 uur naar bed als heel normaal wordt gezien. Dat komt me bekend voor. Als langdurig werkloze had ik daar ook al last van. Werd veroorzaakt door zorgen, stress, gebrek aan zelfvertrouwen etc etc alles wat bij die vervelende situatie hoort.

En dan besluit je om bewust niet je hand te gaan ophouden als steuntrekker maar zelf het heft in eigen hand te nemen. De periode van WW is bijna ten einde en de bijstand is het alternatief. Dat nooit!
Het aantal mensen dat in deze situatie verzeild raakt is groeiende. Als WW'er had je al een etiket opgeplakt gekregen en nu gebeurd dat weer. Je bent immers een profiteur, te lui om te werken, iemand die niet zijn best doet om weer aan de slag te gaan, er zijn toch banen genoeg.... elke keer dat je dat om je oren krijgt voelt het als dolksteken. Maar je WILT weer aan de bak, je WILT weer een baan, je WILT weer zelfvertrouwen opbouwen. Maar wat is de realiteit? Als IT'er met 30 jaar ervaring was ik bereid veel mindere banen aan te nemen. Maar geen enkel uitzendbureau schrijft je in... je kan immers veel meer! Ja, maar je krijgt de kans niet.

Dat etiketje plakken overkomt je dus weer. Want na een moeizame start om voor jezelf wat op te starten wordt je ineens geconfronteerd door betweters die je nog eens extra de grond in trappen. "Iemand die uit de WW start als zelfstandige is geen ondernemer!" "ZZP'ers zijn geen volwaardige ondernemers."
De mensen die dit roepen zijn vaak dezelfde die dik geld verdienen als coach, of adviseur voor de "kneuzen die geen echte ondernemers zijn" Langzaam maar zeker moet ik steeds meer van dit volk kotsen.

Ja, ik heb gekozen om NIET te "genieten" van de bijstand. Ja, ik doe het allemaal zelf. Ja, ik kost de gemeenschap hierdoor al jaren geen enkele euro meer, maar lever geld op door BTW en andere belastingen. Maar echte ondernemer, nee... natuurlijk ben ik dat niet.... zegt men.
Maar wat ben ik dan wel? Eerlijk, het zal me een rotzorg zijn, ik ben trots op wat ik bereikt heb en worstel nog elke dag om te overleven. En weet je, dat went en je gaat het nog leuk vinden ook.
Verrek, nou klink ik net als een ondernemer...