Hoe demotiveer je bewoners?

De laatste tijd zeg ik het zelf maar wanneer ik mensen spreek, ik ben kritisch. Toch ben ik deze week al verbinder en bruggenbouwer genoemd. Ja, ik ben kritisch, maar word graag van het tegendeel bewezen. Pas wanneer je mensen of (vaker) organisaties confronteert komt er beweging. Als betrokken Almeerder ben ik regelmatig op diverse plekken in de stad te vinden. Men zegt wel eens, het nieuws ligt op straat. Nou dat klopt wel. Vaak hoor ik zaken waarvan mijn vingers gaan jeuken. Net zo vaak hou ik me in. Maar dit verhaal MOET er uit. Ga er maar eens goed voor zitten.

Discuslaan 79

Tegenover Tussen de Vaarten ligt in het Fanny Blankers-Koen sportpark de Discuslaan. Een laan met een hele historie. Je vindt daar een gezellig complex van een kleine 60 woningen. Opvallend is het vele groen. Sterker nog, alle woningen zijn gesitueerd rondom een grote moestuin die door alle (nou ja, bijna alle)  bewoners wordt verzorgd. Een duurzame community dus, naar een idee van de Alliantie.

Het zal 2014 zijn als enkele actieve bewoners op het idee komt om een buurthuis op te starten. Niet een gewoon buurthuis, nee het moet een bredere voorziening worden voor alle Almeerders. Een rustpunt, verzamelpunt, plek voor bijeenkomsten, groente- en fruitwinkeltje van eigen bodem, ideeën genoeg. Door hun enthousiasme krijgen ze grote organisaties en fondsen mee.
Zo lukt het om de Gemeente te bewegen om een vrijgekomen dependance van een school van Poort naar de Discuslaan te verplaatsen. Sterker nog, omdat de fundering nog niet op orde was, is het pand met een grootte van zo'n 12 zeecontainers twee keer verplaatst op de locatie aan de Discuslaan.
Vijf sponsors schonken vaak forse bedragen. Rabobank, Gemeente, Oranjefonds, Kern met Pit zagen wel wat in het project. Ook divers materiaal werd vaak geschonken.

De bewoners sloegen met man en macht aan het klussen. Daar ging veel, heel veel tijd in zitten maar werd met liefde gedaan. Het schoolgebouw veranderde uiteindelijk in een klein paleisje. Op bovenstaande foto het pand met de aangelegde vlindertuin. Mooi hé? Maar donkere wolken dreven over de Discuslaan.....  Bij de oplevering werd al gezegd dat men de grond voor een periode van twee jaar in bruikleen kreeg. Met in het achterhoofd dat dat gezien de grootte van pand en enthousiasme van zowel bewoners als sponsors wel zou meevallen, kwam men van een koude kermis thuis. Welkom in Almere.

Onlangs werden de bewoners op de hoogte gebracht van de nieuwe plannen van de Alliantie. Op de plek van hun geliefd buurthuis moest een blok woningen komen. Binnen de kortste keren ging het pand waar zo veel tijd en geld in was gestopt tegen de vlakte. Een armoedig gezicht bleef over.

Op de foto's de situatie toen en nu. Men kan zich de teleurstelling van de betrokken bewoners wel voorstellen denk ik. Hoe demotiveer je actieve bewoners met goede plannen?

Het nieuwe clubhuis(je) midden in de moestuin

Vreemd genoeg is er op internet over de nieuwe plannen niets te vinden. In het nieuwe clubhuis(je) wordt me de plannen getoond van het nieuwe project. Als we goed tellen zien we 40 woningen gesitueerd rondom een gemeenschappelijke parkeerplaats. Om plaats te maken voor het project moeten er meerdere bomen worden gerooid. Maar ach, dat is de laatste tijd in Almere blijkbaar dagelijkse kost.

Het project 060 FBK straat

Tot slot

Er was onlangs nogal wat commotie in Tussen de Vaarten toen de Gemeente bekend maakte dat er meerdere containerwoningen als tijdelijke woonvoorziening zouden worden geplaatst. Er gingen stemmen op waarom er niet direct blijvende woningen konden worden gebouwd. In de wijk schijnt dat niet te kunnen, aan de Discuslaan blijkbaar wel. Almere, je weet me steeds weer te verbazen.

De andere kant van schattige kinderen

Wil en ik zijn, zoals dat zo mooi genoemd wordt, gezegend met twee schatten van kinderen, een zoon en een dochter. Zo onderhand weet iedereen die ons kent ondertussen dat onze dochter Sharon een kind met een beperking is. Zelf noem ik het liever een "speciaal" kind. Het speciale aan haar is het feit dat haar ontwikkeling niet samen op gaat met haar leeftijd. Volgende maand wordt ze al weer 23 jaar. Maar in het koppie is ze ongeveer 4 á 5 jaar, op sommige gebieden zelfs jonger. En dat maakt het omgaan met deze dame speciaal. Het brengt heel veel speciale momenten in ons, en zeker in mijn leven.

Hoewel het ook zijn moeilijke kanten heeft, ben ik dankbaar dat het me gegund is om ZZP'er te zijn. Zo ben ik in de gelegenheid om, als dat zo uitkomt, afspraken zo te plannen dat ik veel tijd kan en mag vrijmaken om van mijn speciale dochter te genieten. Regelmatig houden we dan ook een 'papa dag'. Vader en dochter samen op stap, zo heeft Wil ook regelmatig een dag voor haar zelf om bij te kunnen tanken.

Toch heeft het ook kanten die me zorgen baren. En dan met name emotioneel. Kent u het nummer 'dochters' van Marco Borsato? Als ik dat nummer hoor en ik ben alleen, dan schiet ik vaak vol en mijmer ik over onze situatie. De eerste coupletten zijn zó herkenbaar! Maar dat zijn ze voor elke ouder met een dochter. Dat maakt het nummer zo mooi en tijdloos. Bij mij gaat het knagen wanneer Borsato in het nummer over het moment zingt dat de tijd van loslaten is gekomen, in het liedje het moment waarop dochterlief gaat trouwen.
Ik vraag me dan af of wij dat ooit zouden gaan meemaken.... het antwoord doet soms pijn.

Maar niet alleen dat. Ook het loslaten is een heikel punt en komt steeds dichterbij. Net als ieder ander worden we ouder. Dat maakt dat het moment naderbij komt dat we moeten gaan denken aan een toekomst voor Sharon zonder ouders. Nu nog ondenkbaar maar je moet als ouder reëel blijven. In haar geval zal dat begeleid wonen zijn. En geloof me, dat is het moeilijkste besluit dat ik ooit in mijn leven heb moeten nemen.
Gelukkig is het nog niet zo ver, maar we moeten het wel gaan onderzoeken. Voorlopig genieten we nog van elk ons gegund moment met Sharon. En Thomas, onze zoon? Dat is een ander verhaal, maar dat zal vast ook nog wel aan de orde komen...