Gisteren besloot ik om met mijn dochter een bezoekje te brengen aan Naturalis in Leiden. Het natuurhistorisch museum is echt een aanrader overigens!
Via het onvolprezen internet kwam ik er al gauw achter dat het museum op 10 min lopen vanaf het station Leiden Centraal lag. Dat werd dus een dagje treinen. En ja, dan ontkom je niet aan het gebruik van de o zo makkelijke en de hemel in geprezen OV chipkaart.
Dochter Sharon heeft door haar beperking een OV begeleiderspas. Ze kan absoluut niet zelfstandig reizen. Een treinrit naar Almere Buiten zou dan weet-niet-waar kunnen eindigen. Kortom, zij betaald haar reis en de begeleider mag gratis mee. Ze is dus de trotse eigenares van een persoonlijke OV chipkaart. Dit in verband met de extra mogelijkheden die een persoonlijke kaart via internet biedt, zoals het thuis opladen.
Eén van die voordelen is het saldo kopen via internet, zodat je dat even snel op het station op de kaart kunt zetten. Ik had het eerder al gehad over het feit dat, wanneer er iets fout gaat, je te maken kunt krijgen met verschillende klachtenbehandeling van de diverse OV bedrijven.
Ook dit 'even opladen' deed me weer versteld staan van het onbenullige van dit OV chipsysteem.
Er waren dus al verschillende in- en uitcheckpaaltjes per OV bedrijf, die met automatisch opladen in staat zijn je saldo te verhogen tijdens het inchecken, servicemachines in de vorm van ticketautomaten waar je diverse handelingen kunt verrichten. Dus je denkt, ok, ik heb via internet opgeladen, dat saldo zal dus bij het inchecken wel worden bijgeschreven. Nee dus!!
Dan maar naar zo'n servicemachine (de oude vertrouwde ticketautomaat). Daar zijn diverse via internet gepleegde bestellingen op te halen dus dat moet met dat saldo bijschrijven ook wel lukken. Nee dus!! Het wordt maar weer eens tijd om aan te sluiten achter de rij die staat te wachten voor de ticket & informatiebalie. Dat wordt in ieder geval een trein later nemen, vrees ik. Eenmaal aan de beurt leg ik de situatie uit aan de vriendelijke dame achter de counter. "Maar nee, meneer, dat kunt u doen bij de oplaadzuil bij het Grenswisselkantoor aan de overkant van de hal, die is aangesloten op internet."
Benieuwd loop ik naar het door de dame aangeduide Grenswisselkantoor en weer ontwaar ik lange rijen voor de balies. Gelukkig, de desbetreffende zuil staat daar naast en er is slechts één mevrouw bezig met dat ding. Wanneer ze weg loopt is dat ding dan eindelijk voor mij. Uit de gebruiksaanwijzing maak ik op dat je de kaart in de gleuf van de machine moet steken en moet drukken op 'saldo ophalen'. Enigszins verbaasd zie ik dat de lang verwachte bijschrijving van het via internet bestelde saldo op de kaart wordt gezet. Een gevoel van triomf overvalt me.
Maar het is toch van de gekke dat je voor deze handeling wéér op zoek moet naar een ander apparaat als de al hiervoor genoemde? Het blijft een moloch van een systeem, nee eigenlijk meer een octopus met meerdere armen die je allemaal nodig hebt om je treinreis te kunnen knuffelen.
Langzaam dringt het tot me door dat senioren wel een heel parcours moeten afleggen willen ze comfortabel kunnen reizen in Nederland. Maar verdorie, behoor ik met mijn drieenvijftig lentes zelf niet tot diezelfde doelgroep? Ik word oud, maar dochter heeft in ieder geval genoten en dat maakte alle ellende van de dag weer goed.
Heb ik nu alle spelonken van die OV chipkaart gehad of komen er nog meer verrassingen van dit geweldig handige systeem dat van reizend Nederland een Walhalla moet maken? De tijd zal het leren.
