maandag 19 augustus 2013

...wegens economische redenen...

Het overkomt steeds meer mensen in mijn omgeving. Tijdens een gesprek met een meerdere valt de term "wegens economische redenen" en voor men het weet is men de vertrouwde baan kwijt.
Mij overkwam het lang geleden maar red het net als ZZP'er.

Hoe is het zo gekomen in Nederland? Een van de redenen is dat de regering heeft besloten dat op zeker moment de ontslagprocedure simpeler moest. Dat zou de economie stimuleren of zoiets. Nou, dat hebben we geweten. Ooit was een baan vaak voor het leven, of in ieder geval voor een aantal jaren. Een "vaste betrekking" heette dat. De vaste betrekking is echter een stille dood gestorven, zo lijkt het wel.
Sollicitanten worden vandaag de dag geconfronteerd met korte termijn contracten. Jammer genoeg is de realiteit dat na het einde van deze periode men vaak weer op straat staat. Dat doet niet alleen inbreuk op het gevoel van eigenwaarde, er schuilt nog een ander gevaar in.

Om in aanmerking te komen voor een, reeds versoberde, WW uitkering dient men een x-aantal weken te hebben gewerkt. Arbeidsverleden wordt dat genoemd. Door de steeds korter wordende contracten kan het steeds vaker voorkomen dat men niet voldoende arbeidsverleden heeft opgebouwd om in aanmerking te komen voor een redelijke WW-uitkering!

Hoewel er nog steeds vaak schamper gedaan wordt over mensen in de WW, ik zal de termen hier niet herhalen, vergeet men vaak dat WW nog steeds een opgebouwd recht is. En wanneer je er ooit kort of lang gebruik van hebt moeten maken, praat je wel anders.
Is het tij nog te keren? Eerlijk gezegd weet ik het niet. In eerste instantie zouden werkgevers dan weer meer mensen "in vaste dienst" moeten nemen. Maar of ze daar toe bereid zijn....?

Wanneer ik weer eens van een vriend of goede relatie hoor dat ze met het bovenstaande te maken hebben gekregen, spoken deze gedachten weer door mijn hoofd en moet ik vaak aan mijn oma denken.
Vaak verzuchtte ze: "Vroeger was alles beter...." Ik betrap me er steeds meer op, dat ik haar gelijk moet geven. Rest de vraag, wat kunnen wij er aan doen, want Den Haag, daar heeft bijna niemand meer vertrouwen in lijkt wel.