De kogel is door de kerk. Het CDA heeft vandaag gestemd en het nieuwe kabinet is een feit. De eerste aanpassingen waren al uitgelekt en stemmen me somber. Ook laat het me zitten met een aantal prangende vragen.
Bij sommigen bekend, bij anderen niet, we hebben een dochter met een verstandelijke beperking. Een 4 á 5 jarige in een 19 jaar oud lichaam. Ze gaat dan ook naar speciaal onderwijs en sinds kort ook naar een stageplaats op een zorgboerderij.
Ze heeft om te kunnen leven een Wajong uitkering en een PGB. Op beide gaat worden bezuinigd en niet zo'n beetje ook. Dit ter stimulering van het 'aan het werk zetten' van haar en haar lotgenoten. Een raar besluit, ik zal uitleggen waarom.
In Almere kennen we verschillende soorten van dagbesteding. De een wat commerciëler dan de ander, maar dat mag geen verschil maken. Om daar te 'mogen' werken moeten de mensen met een Wajong uitkering betalen. Bedragen variëren rond de 75 en 90 euro per dag. Dus bijvoorbeeld ook het personeel bij Tante Truus.
Men draagt bij aan de omzet van dit concept en mag daarvoor betalen. Wanneer ik vertel dat ik dat raar vind, krijg ik steevast als antwoord dat het geen werk is maar dagbesteding en dat daarvoor betaald moet worden. Begeleiding en dergelijke, wordt dan opgevoerd als excuus.
Vreemd, wanneer ik ergens nieuw begin heb ik ook iemand die me inwerkt en later een afdelingschef die me in de gaten houdt. Daar krijg ik dan wél voor betaald en hoef daar niet voor te betalen. Voor mensen met een Wajong gelden dus duidelijk andere regels.
En nu gaat men die mensen korten in de hoop dat men dan gaat werken. Prima hoor, maar welk bedrijf zal deze mensen gaan aannemen? En wanneer dat gebeurd, wie betaald dan de benodigde extra begeleiding van deze mensen? Kortom, is dit niet het paard achter de wagen spannen?
