Sinds vandaag beïnvloedt het ook de sfeer in onze mooie wijk Tussen de Vaarten in Almere. De oorzaak is de op handen zijnde uitbreiding van het tegen de wijk aangelegen asielzoekerscentrum in het Fanny Blankers-Koen sportpark. Ja, inderdaad, ik heb het natuurlijk over "de asielzoeker".
De een ziet ze graag komen, de ander ziet ze graag gaan. Zo werd "de asielzoeker" de splijtzwam van 2015. Maar een splijtzwam heeft toch ook mooie kanten?
Laat ik om te beginnen afspreken dat we het niet meer hebben over het beladen "de asielzoeker". We hebben het namelijk over ontheemde mensen. Het woordenboek zegt hierover:
"ontheemde v/m: iemand die gedwongen zijn woonplek heeft moeten verlaten, bijvoorbeeld door een natuurramp of oorlog"
De begripsverwarring wordt nog groter doordat menigeen asielzoeker en vluchteling door elkaar haalt. Wikipedia zegt hierover:
"In het dagelijks taalgebruik bestaat verwarring tussen de begrippen asielzoeker en vluchteling. Strikt genomen kan iedereen die een asielaanvraag heeft ingediend asielzoeker worden genoemd, en zijn alleen diegenen als vluchteling aan te merken die erin zijn geslaagd aannemelijk te maken dat zij voldoen aan de daarvoor geldende criteria uit art. 1A van het Verdrag (vervolging op grond van politieke overtuiging, ras of behorend tot een sociale groep).
Een asielaanvraag kan worden afgewezen indien de aanvrager niet blijkt te voldoen aan die criteria (dan heet de aanvraag manifest ongegrond), maar ook wanneer hij gearriveerd is via een ander veilig land, waar zijn aanvraag dan had moeten zijn ingediend en behandeld (veilig derde land- of land van eerste ontvangst-beginsel)."
Hoeveel pech kan iemand in zijn leven tegelijk op zijn schouders dragen? De stroom ontheemden begon op gang te komen toen we net uit een crisis aan het komen waren. De wonden van de crisis zijn nog lang niet geheeld. Tel daar bij op het wanbeleid, mogen we gerust stellen, van de huidige regering. Al dan niet opgedrongen door het (vaak) onmenselijke Brussel. En nog is er nog geen einde aan de pech. Je geloofd met heel je hart en ziel in de Koran, je bent moslim. Door geradicaliseerde geloofsgenoten krijg je het stempel "terrorist" nog voordat je beseft wat er gebeurd. In je land woedt een oorlog. Met in het achterhoofd de wetenschap dat er een vermoeiende en gevaarlijke reis in het verschiet ligt, neem je afscheid van vrouw en kind. Of je elkaar ooit weer in de armen kan sluiten weet je niet.
Na een barre reis kom je uiteindelijk in Europa. Eindelijk wat rust, maar vrijheid? Nee.
Met grote groepen mede-ontheemden, die je niet kent, wordt je van opvang naar opvang getransporteerd. Je slaapt in groepen en iedere dag is er de onzekerheid wat de morgen zal brengen.
Tot zo ver deze kant van het verhaal.
Nederland kraakt nog in haar voegen door de crisis wanneer de ontheemden ons land binnen komen. Al gauw richt alle aandacht zich op deze splijtzwam die alles wat ons lief is zal ontnemen. Tenminste dat is de echo die door de media verspreid word in steden en dorpen. Niet veel later wordt de echo luider en duidelijker.
Het zijn de ontheemden die hier hun geluk komen zoeken.
Oh, ik ontken niet dat die er zeker tussen zullen zitten. Maar is geluk niet hetzelfde als vrijheid en veiligheid hebben? De rotte appelen die er zeker tussen zullen zitten, zullen er in de loop van de tijd uitgefilterd worden en het land uitgezet. Daar moet ik op vertrouwen.
Vrouwenhaters en verkrachters, dat zijn die ontheemden.
Nee, dat zijn die rotte appels die er uit moeten. Zeg nou zelf, je weet dat dat lot je wacht als je over de schreef gaat. Zou jij na alle ontberingen van de reis en de uiteindelijke geboden kans het risico willen lopen direct weer uitgezet te worden? Incidenten als deze moeten niet worden weggemoffeld maar reden zijn van een direct vertrek.
Mijn kind krijgt geen huis, die gaan allemaal naar die ontheemden.
Laat me je een vraag stellen, heeft die ontheemde daar schuld aan? Of was het het jarenlange falende beleid van onze regering en het gedrag van wooncorporaties de werkelijke oorzaak? Ja, ook hier een zoon die jaren moet wachten op een woning. Baal ik daar als vader van? Ja natuurlijk, je gunt ook hem een goede start en een eigen honk om een gezin te stichten. Je kwaad maken en met de vinger wijzen lost dit niet op. Een doortastende regering en welwillende wooncorporatie wel.
Zo zou ik nog wel even kunnen door gaan. Maar denk dat de boodschap wel duidelijk is. Niemand zal blij zijn met deze ontwikkeling. Het vraagt heel veel van de flexibiliteit van onze samenleving. Maar leg niet de schuld van veel zaken bij deze ontheemden neer. Koester ze als een splijtzwam, maar dan wel een hele mooie.
