Los van mijn functies binnen en buiten de wijk was ik daar vooral als mens. Het besluit om er open en zonder vooroordelen te gaan luisteren was snel gemaakt. Door deze beslissing kon ik ongekleurd door eerder gevormde meningen aanwezig zijn.
Er waren twee insprekers, ik zal echter de namen niet noemen. De eerste inspreker die van de voorzitter het woord kreeg was een oudere bewoner. Niet gewend aan het in het openbaar spreken was zijn verhaal wat hakkelend. Juist daardoor kreeg je al snel het gevoel dat het verhaal dat aan het papier was toevertrouwd recht uit zijn hart kwam. Kort samengevat was zijn betoog ingegeven door angst. Angst voor het onbekende. Angst door de berichten die ons dagelijks bereiken door de media. Daar moet je geen oordeel over vellen. Die angst is voor hem en de bewoners die hij vertegenwoordigde reëel.
De tweede inspreker was een jonge vrouw van buitenlandse afkomst. Haar verhaal was kort en krachtig. Met volle stem verhaalde ze over hoop en vooral liefde. De tegenstelling die in onze huidige maatschappij wortel heeft geschoten, had niet beter verwoord kunnen worden dan door deze twee insprekers. Angst en liefde. Beiden gemeend, beiden vanuit het hart.
Hoe heeft het zo ver kunnen komen? Waarom zo veel argwaan? Waarom geen liefdevolle toenadering? Waarom geen begrip voor elkaars gevoelens? Pas wanneer op deze vragen een eerlijk antwoord komt, zal er saamhorigheid zijn. Maar daarvoor moeten beide partijen elkaar de hand reiken. Mensen die handelen uit angst zullen deze angst eerst moeten overwinnen voordat ze de uitgestoken liefdevolle hand kunnen accepteren.
Terug naar de Politieke Markt van vanavond. De wethouder liet blijken naar de angstige bewoners te hebben geluisterd. De pilot zal opnieuw worden bekeken en worden aangepast. Meerdere opties werden genoemd. Opties die de angst moeten wegnemen of op zijn minst moeten verminderen. Wanneer dat lukt, ja dan komt het moment dichterbij dat de aangereikte hand wordt gepakt en geschud. Als men elkaar dan ook diep in de ogen kijkt, zal de saamhorigheid waar velen naar verlangen een feit zijn. Ik heb nog steeds hoop dat liefde het van angst zal winnen. Wat denk jij?
