Niets is met de komst van internet meer onder vuur komen te liggen dan onze privacy. Er moest zelfs een wet op de privacy komen om ons tegen alle gevaren te beschermen. Maar lukt dat wel zoals dat ooit de bedoeling was?
In de vele maatschappelijke rollen die ik momenteel schijn te vervullen kom ik regelmatig in aanraking met private zaken. Zo heet dat toch? Begrijp overigens niet waarom tegenwoordig alles in het Engels moet worden gezet, maar goed ik pas me aan, privacy dus.
Een van de eerste aanvaringen kreeg ik als vader van een schoolgaande jongeling. Ook al was hij 18, als vader was ik wel eens benieuwd hoe het op school ging. Helaas pindakaas, dat gaat je dan geen moer meer aan. “Sorry meneer,” kreeg ik van een medewerker van school te horen, “die informatie mogen we alleen aan uw zoon verstrekken, wet op de privacy hé….”
Wel vreemd dat je als ouder van dezelfde jongeling wel ineens een brief op de mat krijgt wanneer er sprake is van een gevalletje spijbelen of andere zaken die dan ineens schijnbaar niet onder die wet op de privacy vallen. Dan is mijn antwoord ook “sorry, die informatie kan ik alleen aan mijn zoon geven, wet op de privacy hé…” Het helpt soms om de nare smaak uit je mond te krijgen.
Afgelopen donderdag op de politieke markt nog zo’n staaltje onbegrijpelijk handelen met het oog op de wet op de privacy.
Een zeer betrokken bewoner van de Stad Waar Alles Kan, had 150 handtekeningen bijeen gesprokkeld om een burgerinitiatief op de agenda van de Politieke Markt te krijgen. Onderwerp was het feit dat de in lokale politiek geïnteresseerde burger van Almere tegenwoordig zo’n 7 euro kwijt is aan parkeergelden om het toneelstuk aan Stadhuisplein 1 te kunnen volgen.
Overigens werd het deze bewoner niet in dank afgenomen gezien de buitensporige reactie van VVD’er Gasman. Deze begon een tirade van heb ik jou daar voor het oog van de webcam en het aanwezige publiek. Dan weet u in ieder geval hoe de lokale afdeling van de VVD met een burgerinitiatief om gaat. Maar we hadden het over de wet op de privacy en niet het onbeschoft handelen van een lokaal piepeltje met te groot ego.
Zoals gebruikelijk waren alle ter zake doende stukken ook opgenomen in de schriftelijk bundel die elke bezoeker van de Politieke Markt kan meenemen. Tot mijn stomme verbazing was ook de handtekeningenlijst van het burgerinitiatief opgenomen. 150 namen, adressen, geboortedata en mailadressen werden als ware het verkiezingspamfletten rondgestrooid voor de gretige ogen.
Zo viel op de lijst in de bewuste bundel van de Politieke Markt te lezen dat een lokale politicus op zeer korte termijn zijn 60-jarige verjaardag gaat vieren! Voor het gemak stond zijn adres er al bij, stuur even een kaartje, zal hij op prijs stellen.
Er zal wel weer een ambtelijk verantwoord weerwoord zijn voor dit gebeuren maar als gewone burger vind ik het een grove schending van de privacy van de ondertekenaars van de petitie. Waarvan akte.
Binnenkort meer over privacy en het internet.
In de vele maatschappelijke rollen die ik momenteel schijn te vervullen kom ik regelmatig in aanraking met private zaken. Zo heet dat toch? Begrijp overigens niet waarom tegenwoordig alles in het Engels moet worden gezet, maar goed ik pas me aan, privacy dus.
Een van de eerste aanvaringen kreeg ik als vader van een schoolgaande jongeling. Ook al was hij 18, als vader was ik wel eens benieuwd hoe het op school ging. Helaas pindakaas, dat gaat je dan geen moer meer aan. “Sorry meneer,” kreeg ik van een medewerker van school te horen, “die informatie mogen we alleen aan uw zoon verstrekken, wet op de privacy hé….”
Wel vreemd dat je als ouder van dezelfde jongeling wel ineens een brief op de mat krijgt wanneer er sprake is van een gevalletje spijbelen of andere zaken die dan ineens schijnbaar niet onder die wet op de privacy vallen. Dan is mijn antwoord ook “sorry, die informatie kan ik alleen aan mijn zoon geven, wet op de privacy hé…” Het helpt soms om de nare smaak uit je mond te krijgen.
Afgelopen donderdag op de politieke markt nog zo’n staaltje onbegrijpelijk handelen met het oog op de wet op de privacy.
Een zeer betrokken bewoner van de Stad Waar Alles Kan, had 150 handtekeningen bijeen gesprokkeld om een burgerinitiatief op de agenda van de Politieke Markt te krijgen. Onderwerp was het feit dat de in lokale politiek geïnteresseerde burger van Almere tegenwoordig zo’n 7 euro kwijt is aan parkeergelden om het toneelstuk aan Stadhuisplein 1 te kunnen volgen.
Overigens werd het deze bewoner niet in dank afgenomen gezien de buitensporige reactie van VVD’er Gasman. Deze begon een tirade van heb ik jou daar voor het oog van de webcam en het aanwezige publiek. Dan weet u in ieder geval hoe de lokale afdeling van de VVD met een burgerinitiatief om gaat. Maar we hadden het over de wet op de privacy en niet het onbeschoft handelen van een lokaal piepeltje met te groot ego.
Zoals gebruikelijk waren alle ter zake doende stukken ook opgenomen in de schriftelijk bundel die elke bezoeker van de Politieke Markt kan meenemen. Tot mijn stomme verbazing was ook de handtekeningenlijst van het burgerinitiatief opgenomen. 150 namen, adressen, geboortedata en mailadressen werden als ware het verkiezingspamfletten rondgestrooid voor de gretige ogen.
Zo viel op de lijst in de bewuste bundel van de Politieke Markt te lezen dat een lokale politicus op zeer korte termijn zijn 60-jarige verjaardag gaat vieren! Voor het gemak stond zijn adres er al bij, stuur even een kaartje, zal hij op prijs stellen.
Er zal wel weer een ambtelijk verantwoord weerwoord zijn voor dit gebeuren maar als gewone burger vind ik het een grove schending van de privacy van de ondertekenaars van de petitie. Waarvan akte.
Binnenkort meer over privacy en het internet.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten