De laatste tijd wordt weer eens pijnlijk duidelijk hoe kwetsbaar de Almeerse recreatieve mogelijkheden zijn. Nu voor het zoveelste jaar strandgangers last hebben van, en dit jaar zelfs stranden gesloten moeten worden door blauwalg, wordt de roep om een Almeers buitenbad steeds groter. Voor- en tegenstanders vallen over elkaar heen.
En dat in een stad die zich altijd al opwerpt als de stad waar alles kan… en soms dingen fout (mogen) gaan. Denk aan het verrijdbaar podium, het ‘kasteel’ en de besognes over de deklaag van de Esplanade om maar eens wat te noemen.
“Een buitenbad in Almere zou ik, gezien de kosten van exploitatie, niet adviseren,” vernam ik van een relatie, werkzaam als manager van diverse grote zwemvoorzieningen in het land, “het zou kunnen, mits er aan een aantal zeer strenge voorwaarden voldaan zou worden, maar zelfs dan is het een grote gok.”
Welnu, ik daag creatief Almere, zowel bewoners als gemeente uit om na te denken over een buitenbad, dit met de jaarlijks terugkerende blauwalg ellende in het achterhoofd.
Natuurlijk is het een gok, maar Almere heeft in het verleden bewezen daar geen probleem mee te hebben.
En welke Mokkumer herinnerd zich niet de heerlijke zaterdagmiddagen in het Jan van Galenbad of De Mirandabad?
Eén van de strenge voorwaarden zou bestaan uit het sluiten van liefst twee bestaande zwembaden. Maar als we die nou eens samen laten herrijzen in een Aquapark Almere? U kent ze vast wel, die grote (buiten)baden met spectaculaire glijbanen.
Het weer een probleem? Ook in het frisse noorden van Duitsland zijn dit soort attractieparken te vinden. In eigen land zijn er ook voorbeelden te vinden zoals buitenbad De Fakkel in Ridderkerk of Bosbad Hoeven tussen Roosendaal en Breda.
Wanneer nou de huidige eigenaar van de ‘Ruïne van Almere’ en de gemeente de handen ineen slaan, is dat dan geen prima locatie voor zo’n trekpleister? Hebben ze gelijk wat goedgemaakt bij de bewoners die zich al jarenlang ergeren aan het brok beton langs de A6. Wie pakt de zwembroe.. eh handschoen op?
dinsdag 14 juni 2011
woensdag 1 juni 2011
'k Zal er niets van zeggen
Ooit was ik trotse Nederlander, de laatste tijd wordt dat met het verstrijken van de jaren steeds minder. Ik zal er niets van zeggen.
Jaren geleden moest ik door langdurige werkloosheid hulp vragen en volgde alle daarvoor geldende regels. De dienstdoende ambtenaar keek me schuchter aan en zei letterlijk: "Meneer Struik, ik kan niets voor u doen, u bent een nette Nederlander. Als u kroeshaar en een coltrui had, dan lag dat anders...." Ik zal er niets van zeggen.
De geboorte van ons tweede telgje was een feest. Eerst een zoon, nu een dochter... we zijn bevoorrecht. Later blijkt ze een ernstige ontwikkelingsachterstand te hebben. Ik zal er niets van zeggen.
Na 1 1/2 jaar op het IOBK onderwijs (IOBK staat écht voor In Ontwikkeling Bedreigde Kleuters) krijgt ze de indicatie ZML. Als ouders krijgen we geen begeleiding anders dan, "er zit een ZML school in Hilversum en een in Lelystad, succes!" Ik zal er niets van zeggen.
De jongedame komt terecht op een ZML school in Hilversum, zit daar goed op haar plaats en wordt veilig met kleinschalig vervoer gebracht en gehaald. Dan besluit de Gemeente Almere uit kostenoverwegingen het kleinschalige vervoer te veranderen in grootschalig. Veertig ZML leerlingetjes in 1 grote bus met twee begeleiders. Om ze stil te houden zouden ze papier en potlood krijgen. De grote bussen hadden toen GEEN veiligheidsriemen. Ik zal er niets van zeggen.
Na jaren kan ze op 19-jarige leeftijd naar de dependance van een cluster4-school in Almere. Goede begeleiding en kleine vertrouwde groepjes. Onlangs moesten twee groepen worden samengevoegd. De taalschool van het naastgelegen AZC moet uitbreiden en neemt twee lokalen in gebruik. Ik zal er niets van zeggen.
In de aanloop naar een leven na school gaan we ons met een stagebegeleider van school oriënteren op stageplaatsen. We proberen er drie uit. Een zorgboerderij in Muiden, een groep op Jeugdland en een zorgkwekerij in Almere Buiten. Ze vindt het allemaal prachtig. Vervoer via taxi naar Muiden kost via PGB 34,50 euro enkele reis! Stagevergoeding is zo'n 100 euro per dag. Ik zal er niets van zeggen.
Na de zomer gaat ze dan van school en zal naar dagbesteding gaan. Voorbeeld van dagbesteding, lunchroom op A-locatie in Stad waar onder begeleiding wordt gewerkt. Medewerkers worden niet betaald maar moeten zelfs betalen om daar te 'mogen' werken. Het is immers geen werk, maar dagbesteding met begeleiding. Ik zal er niets van zeggen.
Ander voorbeeld is een bedrijf waar attributen voor de horeca worden omgepakt. Ook hier is een afdeling met begeleiding voor mensen met een beperking. Geen loon, betalen om daar te 'mogen' werken. Ik zal er niets van zeggen.
Dochter is er uit! Na de zomer gaat ze naar dagbesteding in Almere Buiten en op Jeugdland! Ze vindt het fantastisch en kijkt er naar uit. Ook zo'n dag gaat 100 euro per dag kosten. Ik zal er niets van zeggen.
Dochter is zeer druk en nadrukkelijk aanwezig. Eens per maand gaat ze naar een organisatie die een weekendje logeren organiseert. Een uitje voor haar en een rustmoment voor ons ouders. Weekendje kost van vrijdagmiddag tot zondagmiddag 505,75 euro, wederom via PGB. Ik zal er niets van zeggen.
Den Haag wil PGB gaan schrappen. Weg weekendje weg en weg rustmoment voor de ouders. Dagbesteding? Het zal moeten worden betaald... Elk uur dat ik door haar beperking extra moet investeren in mijn dochter kan ik geen werk als zelfstandige verrichten. Het moment van uit huis plaatsen komt ineens eng dichtbij door deze maatregel. Het wordt tijd om het van de daken te schreeuwen!!!!
Jaren geleden moest ik door langdurige werkloosheid hulp vragen en volgde alle daarvoor geldende regels. De dienstdoende ambtenaar keek me schuchter aan en zei letterlijk: "Meneer Struik, ik kan niets voor u doen, u bent een nette Nederlander. Als u kroeshaar en een coltrui had, dan lag dat anders...." Ik zal er niets van zeggen.
De geboorte van ons tweede telgje was een feest. Eerst een zoon, nu een dochter... we zijn bevoorrecht. Later blijkt ze een ernstige ontwikkelingsachterstand te hebben. Ik zal er niets van zeggen.
Na 1 1/2 jaar op het IOBK onderwijs (IOBK staat écht voor In Ontwikkeling Bedreigde Kleuters) krijgt ze de indicatie ZML. Als ouders krijgen we geen begeleiding anders dan, "er zit een ZML school in Hilversum en een in Lelystad, succes!" Ik zal er niets van zeggen.
De jongedame komt terecht op een ZML school in Hilversum, zit daar goed op haar plaats en wordt veilig met kleinschalig vervoer gebracht en gehaald. Dan besluit de Gemeente Almere uit kostenoverwegingen het kleinschalige vervoer te veranderen in grootschalig. Veertig ZML leerlingetjes in 1 grote bus met twee begeleiders. Om ze stil te houden zouden ze papier en potlood krijgen. De grote bussen hadden toen GEEN veiligheidsriemen. Ik zal er niets van zeggen.
Na jaren kan ze op 19-jarige leeftijd naar de dependance van een cluster4-school in Almere. Goede begeleiding en kleine vertrouwde groepjes. Onlangs moesten twee groepen worden samengevoegd. De taalschool van het naastgelegen AZC moet uitbreiden en neemt twee lokalen in gebruik. Ik zal er niets van zeggen.
In de aanloop naar een leven na school gaan we ons met een stagebegeleider van school oriënteren op stageplaatsen. We proberen er drie uit. Een zorgboerderij in Muiden, een groep op Jeugdland en een zorgkwekerij in Almere Buiten. Ze vindt het allemaal prachtig. Vervoer via taxi naar Muiden kost via PGB 34,50 euro enkele reis! Stagevergoeding is zo'n 100 euro per dag. Ik zal er niets van zeggen.
Na de zomer gaat ze dan van school en zal naar dagbesteding gaan. Voorbeeld van dagbesteding, lunchroom op A-locatie in Stad waar onder begeleiding wordt gewerkt. Medewerkers worden niet betaald maar moeten zelfs betalen om daar te 'mogen' werken. Het is immers geen werk, maar dagbesteding met begeleiding. Ik zal er niets van zeggen.
Ander voorbeeld is een bedrijf waar attributen voor de horeca worden omgepakt. Ook hier is een afdeling met begeleiding voor mensen met een beperking. Geen loon, betalen om daar te 'mogen' werken. Ik zal er niets van zeggen.
Dochter is er uit! Na de zomer gaat ze naar dagbesteding in Almere Buiten en op Jeugdland! Ze vindt het fantastisch en kijkt er naar uit. Ook zo'n dag gaat 100 euro per dag kosten. Ik zal er niets van zeggen.
Dochter is zeer druk en nadrukkelijk aanwezig. Eens per maand gaat ze naar een organisatie die een weekendje logeren organiseert. Een uitje voor haar en een rustmoment voor ons ouders. Weekendje kost van vrijdagmiddag tot zondagmiddag 505,75 euro, wederom via PGB. Ik zal er niets van zeggen.
Den Haag wil PGB gaan schrappen. Weg weekendje weg en weg rustmoment voor de ouders. Dagbesteding? Het zal moeten worden betaald... Elk uur dat ik door haar beperking extra moet investeren in mijn dochter kan ik geen werk als zelfstandige verrichten. Het moment van uit huis plaatsen komt ineens eng dichtbij door deze maatregel. Het wordt tijd om het van de daken te schreeuwen!!!!
Abonneren op:
Posts (Atom)