Almere houdt niet van Almeerders!

"Het KAN in Almere!", "Almere houdt van jou" het zijn kreten bedacht door duur betaalde professionals die de plank keer op keer mis slaan.

Nu hebben Edo van Tienen, Betrokken Almeerder en sinds een tijdje Vrijwillig Fries en ondergetekende al lang een probleem met de Almeerse professionals. En oh, oh, wat doen ze toch hun best om dat vooroordeel te voeden. Een paar voorbeelden zal ik eens aan het toetsenbord toevertrouwen.

Laten we eens bij de gemeente zelf beginnen.
In een artikel in het computer vakblad Computable van 18 maart 2014 lezen we het volgende: "De transitie van de werkplekken en het rekencentrum van de gemeente Almere bij oude leverancier Atos naar de nieuwe partner Fujitsu gaat uiterst moeizaam."
Almere, zich ooit ICT stad noemende, heeft vrijwel de gehele ICT omgeving uit handen gegeven aan externe partijen. Almere blijkt dus geen ICT'ers te herbergen. Almere houdt dus niet van Almeerse ICT'ers.

De Politieke Markt is al geruime tijd te volgen via een videostream op internet. Onlangs wilde ik dat bekijken op mijn Android tablet. Helaas, de stream kon op dat apparaat niet afgespeeld worden, kreeg ik te zien. Hetzelfde laken een pak op de Android smartphone. Dan maar via de PC.
Het beeld is klein en verwrongen, de proporties kloppen niet. Gelukkig staat er rechtsonder in beeld het icoontje om het beeld schermvullend te krijgen. Maar, heel irritant, wanneer ik met de muis dat icoontje wil aanklikken is ineens de balk weg. Dus ook het icoontje!
Wat ik ook probeer, andere browser, heel snel klikken, het lukt niet om het icoontje te bereiken en aan te klikken. Ik besluit het te melden.
Via een link op het scherm kom ik op de website van NotuBiz. Die zal dus deze service hebben geleverd. Nieuwsgierig als ik ben klik ik op contact. Ken de naam van het bedrijf niet dus ben benieuwd in welk gedeelte van Almere ze gevestigd zijn. En wat denk je?
Het bezoekadres is.... Adriaan Volker Huis, Oostmaaslaan 71 in Rotterdam? Almere blijkt dus geen mediabedrijven, die kunnen streamen, te herbergen. Almere houdt dus niet van Almeerse mediabedrijven.

Maar kom, is het dan alleen de gemeente die een voorkeur heeft voor alles wat van buiten Almere komt? Nee hoor!

De volgende maar eens bekeken, welzijnsstichtring De Schoor.
Als ZZP'er merk ik dat de opdrachten de laatste tijd afnemen. Er moet dus worden geanticipeerd. Van verschillende kanten hoor ik hetzelfde. "Joh, je doet al zo veel in je wijk, ze zoeken bij De Schoor nog opbouwwerkers in verband met de in te stellen wijkteams per 1 januari 2015"
Ik besluit de gok te wagen. Inderdaad, op de site van De Schoor staat de vacature en een link.
Nieuwsgierig volg ik de link en kom terecht bij..... een werving- en selectiebureau. Mooi zo, het wordt dus serieus aangepakt! Almere Haven, Buiten, Poort of Stad? Nee, Rijswijk.
Almere blijkt dus geen werving- en selectie bureaus te herbergen. Almere houdt dus niet van Almeerse werving- en selectiebureaus.

Helaas ben ik het niet geworden. That's all in the game, zeker bij sollicitaties. Gelukkig is de selectie in goede handen en zullen er opbouwwerkers worden aangesteld die vol op in het Almeerse zijn ingeburgerd. Toch?

De telefoon gaat, een vriendelijke dame aan de lijn die zich voorstelt als de nieuwe opbouwwerker in de wijk waar ik woon. Ze wil graag kennismaken omdat ze op haar tweede dag in dienst al op mij werd gewezen als zijnde actieve vrijwilliger met veel kennis van de buurt. Ik stem in met een ontmoeting. Een aardig gesprek met deze dame volgt, de nieuwe opbouwwerker uit..... Lelystad.
Almere blijkt dus geen geschikte opbouwwerkers te herbergen. Almere houdt dus niet van Almeerse opbouwwerkers.

Moet ik verder gaan of is de boodschap duidelijk?

Zullen we eens gaan kijken hoeveel Almeerse bedrijven er straks betrokken worden bij, ik noem maar wat, de Floriade? Ik heb er alle vertrouwen in!
Oh nee, dat mag ik niet zeggen... mocht nooit liegen van mijn oma. I rest my case.
Politiek Almere, wat doen jullie met deze informatie?

-------------------------------------------------------------------------------------------------------- 

Bron: http://www.computable.nl/artikel/nieuws/outsourcing/5026990/1276946/almere-loopt-risicos-in-icttransitietraject.html#ixzz3H4YY3dTn

Bron: http://www.notubiz.nl/contact

Bron: http://www.bosmanvos.nl/nieuws/een-drukke-zomer-voor-select/

In vuur en vlam staan

Het is prettig om te schrijven. Je kan je gevoelens kwijt zonder je te realiseren dat anderen over je schouder kunnen meelezen. En in de meeste levens gebeurd meer dan voldoende om bijna dagelijks te kunnen bloggen. Maar dat doe ik maar even niet. Waar ik een beetje bang voor begin te worden, is dat blogs dezelfde kant op gaan als berichten op Social Media. Ik noem het "je-ei-kwijt-syndroom".
Papier was al geduldig, een toetsenbord is dat nog een graadje erger.

Maar laat ik beginnen met wat me de laatste tijd bezig houdt, het in vuur en vlam staan. Vaak wordt het gebruikt in de positieve vorm, ergens heel enthousiast voor worden. De laatste tijd voel ik me ook in vuur en vlam staan, zo erg dat het brand van binnen. Zelfs pijn begint te doen.

Velen weten dat ik gek ben van rollercoasters, heerlijk die wind, de G-krachten en je overgeven aan iets waarvan je weet dat het relatief veilig is en toch angst inboezemt. De rollercoaster van gevoelens die ik de laatste tijd ervaar, daar wordt ik pas echt bang van. Noem me een controlfreak, misschien ben ik dat ook wel. De laatste tijd verlies ik schijnbaar alle controle op alles om me heen. En dat laat een vuurzee van binnen ontstaan. Krachten van buitenaf beuken op me in. Het steeds meer knellende ondernemerschap, het niet kunnen benoemen wat ik nou echt wil de rest van mijn leven, de commoties rondom onze dochter Sharon... het gaat maar door. En steeds vaker slipt het touw waarmee ik alles onder controle hou door mijn vingers. Een heftige en harde vloek galmt door mijn hoofd. IK WIL DIT NIET!

Sharon staat op het punt uit te gaan vliegen. Iedere ouder zou daar blij, nee, zelfs trots op zijn. Het doet mij alleen pijn. Het weggeven van vertrouwen, de geborgenheid, de bescherming.... Het blijkt de meest enge rollercoaster te zijn die ik ooit van mijn leven heb bereden. Ik hou me groot door te denken, "het komt wel goed". Maar diep, heel diep van binnen brand het vuur even feller.

En dan het gevoel van machteloosheid. het overgeleverd zijn aan "professionals". Er zijn hele goede, ik weet het. Maar waarom krijg ik te maken met het uitschot?
Na jarenlang zelf gestrest te zijn geweest door jarenlange terreur van het UWV, het leverde me zelfs het stempel "depressief" op van de huisarts, slaan die "professionals" nu in opdracht van de mongolen in Den Haag hun klauwen uit naar mijn dochter.

In een aangetekende brief wordt iemand die zelf afhankelijk is van Wajong en PGB en het IQ van een 4 á 5 jarige heeft op kantoor ontboden voor een gesprek van twee uur. Er stond niet in hun administratie dat Sharon zelf zorg zou hebben verleend. Iets of iemand had ze dat ingefluisterd. Mijn God, afgezien van haar vissenkom, haar konijnen en kitten is Sharon niet eens in staat voor zichzelf te zorgen, laat staan voor een ander. Wat een gotspe.

Foutje of niet, ik pik dit niet meer. Het geduld is op. Wij hebben als ouders nooit gevraagd om een kind met een beperking. Wij hebben nooit gesjoemeld met PGB of andere uitkering van onze dochter. Maar worden nu wel in de meute meegezogen naar beneden. Alsof we, net als velen met ons in Nederland, nog niet genoeg zorgen hebben over onze familieleden met een beperking. Om een citaat uit een bekende film te gebruiken: "Houdt het dan nooit op!?"

Over het algemeen ben ik sterk en kan ik veel, heel veel hebben. Maar er speelt momenteel zo veel tegelijk dat zelfs ik het niet meer aan kan, lijkt wel. En dat is killing voor een controlfreak.
Ik bespeur een beweging die nog onbenoemd is, maar langzaam aan groeit. De radicalisering van verontruste ouders. En geloof me, voor een ouder die vecht voor zijn kind zal uiteindelijk iedereen moeten wijken. Ik, als ouder, ben er klaar voor.... zijn de professionals van Nederland dat ook?

Social Media, vloek of zegen...?

Al geruime tijd maak ik gebruik van de diverse Social Media. Dat doe ik als privé persoon, bestuurslid van diverse stichtingen en zakelijk. Daarbij komen steeds dezelfde zaken boven drijven.
Laat ik beginnen met het beheren van een wijkgroep met momenteel bijna 1.200 wijkbewoners.

Is Social Media een vloek of een zegen? Het ligt er maar aan welk etiket je er zelf op plakt. Feit is wel dat, nu de groep is geland in de wijk, men hierdoor een manier wordt geboden om eindelijk eens je ei te leggen. En dat gebeurd dan ook in grote mate. Maar hoe vaak ik ook roep dat het een utopie is om alle neuzen dezelfde kant op te krijgen, de irritaties lopen soms hoog op.
Regelmatig wordt een goedbedoeld bericht tot de grond toe afgebrand. Soms lijkt het wel of dat het levensdoel van sommige mensen is, om hun eigen negatieve zelfbeeld de wereld in te sturen.
Als beheerder laat ik pittige discussies toe. Hoewel ikzelf de mening ben toegedaan dat je nooit een discussie zult kunnen winnen, is het wel leerzaam te lezen hoe anderen in bepaalde situaties staan en er mee omgaan. Wordt het echter persoonlijk dan grijp ik resoluut in.

Als fervent Social Media gebruiker ken ik ook de nodige irritaties, dat geef ik ruiterlijk toe. Een voorbeeld daarvan is dat verschrikkelijke 'Vind ik leuk' knopje onder een bericht. Regelmatig plaats ik een bericht met daarin een vraag. Het zal een ieder duidelijk zijn dat er dan een antwoord wordt verwacht en de vraagsteller geen moer heeft aan het feit dat iemand de vraag "leuk vindt".  Doe dat dan ook niet! Geef antwoord of reageer helemaal niet.

Ook lastig lijkt het te zijn om te begrijpen dat een ieder de mogelijkheid en de keuze heeft om berichten te negeren. Maar nee, het blijkt nodig te zijn om niet alleen te reageren dat men het er niet mee eens is (wat natuurlijk kan en mag), maar wordt de persoon die het eerste bericht heeft geplaatst (de topic starter, ook wel TS genoemd) tot de grond toe afgemaakt. Maar niet alleen een wijkgroep heeft daar last van. Lees maar eens wat reacties op de diverse online krantensites. De lucht van azijn komt je tegemoet.
Respect blijkt schaars in het huidige Nederland, heel jammer. Ik hou me dan ook aanbevolen voor ideeën om dat weer nieuw leven in te blazen.

Het tweede waar ik deze week mee geconfronteerd werd, is het ge/misbruik maken van Big Data. Een presentatie hierover bleek een ware eye-opener. Vooropgesteld wil ik duidelijk maken dat ik niets heb tegen commercie en/of reclame. Maar er zijn grenzen.
Wat ik tot nu toe hoorde over Big Data, het verzamelen van heel veel niet gepersonaliseerde gegevens, was, dat het inderdaad niet gekoppeld was aan personen maar veelal gebruikt zou gaan worden om statistieken te produceren. Niets mis mee zou je zeggen.

Maar nu stond een grote baas (CEO) van een bedrijf dat zich richt op het verzamelen van Big Data een heel ander verhaal te vertellen. Om gegevens te oogsten wordt gebruik gemaakt van de openbaarheid van Social Media. Vandaar ook dat de term Social Data ook werd gebruikt in de uitnodiging. Voorbeelden zijn o.a. Twitter, LinkedIn en Facebook. Op de opmerking dat men bijvoorbeeld op Facebook de boel dicht kon gooien voor al te nieuwsgierige oogjes, werd met een schamper lachje gereageerd. Er werd iets gemompeld in de trant van "voor de juiste prijs verkoopt Facebook alles..."

Nu ben ik aardig open en transparant op Social Media, dat is een persoonlijke keuze en hoeft geen trend te zijn. Maar waarom heet het dan Social Media als je niet sociaal bent? Maar dit terzijde.
Dat Facebook en Google laten weten van alles met mijn gegevens te mogen doen door het accepteren van de algemene voorwaarden weet ik. Maar hoe Big Data oogsters te werk gaan, daar krijg ik toch wel wat rillingen van. Als voorbeeld werd het profiel van de CEO getoond. Daarin stond als trefwoord "golfen". Later in de presentatie werd verteld hoe oogsters daar mee om gaan.
Je wordt niet benaderd door een agressieve verkoper, nee, je krijgt een vriendelijke uitnodiging voor een  golftoernooi. Want in je profiel stond toch dat je van golfen hield? Dat tijdens die ontmoeting een aanbod wordt gedaan is dan natuurlijk toeval. Het roept bij mij beelden op van de goedkope busreizen waar men met een peperduur kussensloop weer uitstapt.

Maar het kan erger en sterker nog, het wordt nog verteld ook. Het bedrijf is gespecialiseerd of doet zaken met bedrijven die in staat zijn "bots" te schrijven. Bots, een afkorting van robots zijn geen metalen mannetjes die het internet afstruinen, maar computerprogramma's die dat doen. Vol trost werd er verteld dat men bots ontwikkeld die het menselijk gedrag bijna perfect kunnen weergeven.
In veel algemene voorwaarden van providers als Facebook en Google, ik noemde ze eerder, staat expliciet dat het gebruik van bots verboden is. In een artikel van 2 november 2011 was al te lezen:
"Onderzoekers hebben een techniek gedemonstreerd waarmee persoonlijke informatie gestolen kan worden van Facebook profielen. De techniek maakt gebruik van zogeheten sociale bots, computerprogramma’s die zich voordoen als profielen van echte mensen. In een reactie noemt de sociale netwerksite het onderzoek onethisch en onrealistisch."
Men balanceert dus op het randje van wat is toegestaan en stapt zelfs soms over die lijn heen.

Na de presentatie heb ik even overwogen om alles dicht te zetten. Dat druist echter zo tegen mijn beeld van een vrij internet in, dat ik dat idee al snel liet varen. Maar ontvangt u binnenkort een uitnodiging voor een leuk evenement, wees dan op uw hoede!