Al geruime tijd maak ik gebruik van de diverse Social Media. Dat doe ik als privé persoon, bestuurslid van diverse stichtingen en zakelijk. Daarbij komen steeds dezelfde zaken boven drijven.
Laat ik beginnen met het beheren van een wijkgroep met momenteel bijna 1.200 wijkbewoners.
Is Social Media een vloek of een zegen? Het ligt er maar aan welk etiket je er zelf op plakt. Feit is wel dat, nu de groep is geland in de wijk, men hierdoor een manier wordt geboden om eindelijk eens je ei te leggen. En dat gebeurd dan ook in grote mate. Maar hoe vaak ik ook roep dat het een utopie is om alle neuzen dezelfde kant op te krijgen, de irritaties lopen soms hoog op.
Regelmatig wordt een goedbedoeld bericht tot de grond toe afgebrand. Soms lijkt het wel of dat het levensdoel van sommige mensen is, om hun eigen negatieve zelfbeeld de wereld in te sturen.
Als beheerder laat ik pittige discussies toe. Hoewel ikzelf de mening ben toegedaan dat je nooit een discussie zult kunnen winnen, is het wel leerzaam te lezen hoe anderen in bepaalde situaties staan en er mee omgaan. Wordt het echter persoonlijk dan grijp ik resoluut in.
Als fervent Social Media gebruiker ken ik ook de nodige irritaties, dat geef ik ruiterlijk toe. Een voorbeeld daarvan is dat verschrikkelijke 'Vind ik leuk' knopje onder een bericht. Regelmatig plaats ik een bericht met daarin een vraag. Het zal een ieder duidelijk zijn dat er dan een antwoord wordt verwacht en de vraagsteller geen moer heeft aan het feit dat iemand de vraag "leuk vindt". Doe dat dan ook niet! Geef antwoord of reageer helemaal niet.
Ook lastig lijkt het te zijn om te begrijpen dat een ieder de mogelijkheid en de keuze heeft om berichten te negeren. Maar nee, het blijkt nodig te zijn om niet alleen te reageren dat men het er niet mee eens is (wat natuurlijk kan en mag), maar wordt de persoon die het eerste bericht heeft geplaatst (de topic starter, ook wel TS genoemd) tot de grond toe afgemaakt. Maar niet alleen een wijkgroep heeft daar last van. Lees maar eens wat reacties op de diverse online krantensites. De lucht van azijn komt je tegemoet.
Respect blijkt schaars in het huidige Nederland, heel jammer. Ik hou me dan ook aanbevolen voor ideeën om dat weer nieuw leven in te blazen.
Het tweede waar ik deze week mee geconfronteerd werd, is het ge/misbruik maken van Big Data. Een presentatie hierover bleek een ware eye-opener. Vooropgesteld wil ik duidelijk maken dat ik niets heb tegen commercie en/of reclame. Maar er zijn grenzen.
Wat ik tot nu toe hoorde over Big Data, het verzamelen van heel veel niet gepersonaliseerde gegevens, was, dat het inderdaad niet gekoppeld was aan personen maar veelal gebruikt zou gaan worden om statistieken te produceren. Niets mis mee zou je zeggen.
Maar nu stond een grote baas (CEO) van een bedrijf dat zich richt op het verzamelen van Big Data een heel ander verhaal te vertellen. Om gegevens te oogsten wordt gebruik gemaakt van de openbaarheid van Social Media. Vandaar ook dat de term Social Data ook werd gebruikt in de uitnodiging. Voorbeelden zijn o.a. Twitter, LinkedIn en Facebook. Op de opmerking dat men bijvoorbeeld op Facebook de boel dicht kon gooien voor al te nieuwsgierige oogjes, werd met een schamper lachje gereageerd. Er werd iets gemompeld in de trant van "voor de juiste prijs verkoopt Facebook alles..."
Nu ben ik aardig open en transparant op Social Media, dat is een persoonlijke keuze en hoeft geen trend te zijn. Maar waarom heet het dan Social Media als je niet sociaal bent? Maar dit terzijde.
Dat Facebook en Google laten weten van alles met mijn gegevens te mogen doen door het accepteren van de algemene voorwaarden weet ik. Maar hoe Big Data oogsters te werk gaan, daar krijg ik toch wel wat rillingen van. Als voorbeeld werd het profiel van de CEO getoond. Daarin stond als trefwoord "golfen". Later in de presentatie werd verteld hoe oogsters daar mee om gaan.
Je wordt niet benaderd door een agressieve verkoper, nee, je krijgt een vriendelijke uitnodiging voor een golftoernooi. Want in je profiel stond toch dat je van golfen hield? Dat tijdens die ontmoeting een aanbod wordt gedaan is dan natuurlijk toeval. Het roept bij mij beelden op van de goedkope busreizen waar men met een peperduur kussensloop weer uitstapt.
Maar het kan erger en sterker nog, het wordt nog verteld ook. Het bedrijf is gespecialiseerd of doet zaken met bedrijven die in staat zijn "bots" te schrijven. Bots, een afkorting van robots zijn geen metalen mannetjes die het internet afstruinen, maar computerprogramma's die dat doen. Vol trost werd er verteld dat men bots ontwikkeld die het menselijk gedrag bijna perfect kunnen weergeven.
In veel algemene voorwaarden van providers als Facebook en Google, ik noemde ze eerder, staat expliciet dat het gebruik van bots verboden is. In een artikel van 2 november 2011 was al te lezen:
"Onderzoekers hebben een techniek gedemonstreerd waarmee persoonlijke informatie gestolen kan worden van Facebook profielen. De techniek maakt gebruik van zogeheten sociale bots, computerprogramma’s die zich voordoen als profielen van echte mensen. In een reactie noemt de sociale netwerksite het onderzoek onethisch en onrealistisch."
Men balanceert dus op het randje van wat is toegestaan en stapt zelfs soms over die lijn heen.
Na de presentatie heb ik even overwogen om alles dicht te zetten. Dat druist echter zo tegen mijn beeld van een vrij internet in, dat ik dat idee al snel liet varen. Maar ontvangt u binnenkort een uitnodiging voor een leuk evenement, wees dan op uw hoede!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten