Het waarom en het wanneer laat ik even achterwege. Het gaat mij als betrokkene even om het hoe. Om wat duidelijker te zijn, de transitie van PGB van eigen beheer naar trekkingsrecht. Helaas, of misschien wel gelukkig, viel dat samen met het besluit om onze dochter deel te laten nemen aan een project begeleid wonen in Almere Poort.
Nu valt daar alleen al een heel boek over te schrijven, maar ik beperk me even tot wat zaken die me de laatste tijd behoorlijk bezig houden. Dochter gaat vier dagen in de week naar dagbesteding en woont nu sedert begin januari in een eigen woning in een project waarvoor een zorgaanbieder is aangetrokken voor de zorg en de begeleiding. Al tijdens de eerste maand rezen de vragen en de twijfels of we er wel goed aan gedaan hadden.
Jarenlang werd de gehele administratie en daarbij behorende verantwoording van het toegekende PGB gedaan door mijn vrouw. Dat zou nu veel simpeler gaan worden door de invoering van het trekkingsrecht. Het idee is simpel en zou fraude moeten voorkomen. Zorgverlener verleend een dienst en zendt een factuur naar de vertegenwoordiger van cliënt. Deze vertegenwoordiger dient de factuur te controleren en door te sturen naar het SVB die het PGB beheerd. Vervolgens gaat het SVB over tot betaling... was het idee!
Om dit in gang te zetten moeten er zorgovereenkomsten afgesloten zijn. In ons geval een voor de dagbesteding (incl. vervoer) en een voor het begeleid wonen. Om maar bij het begin te beginnen, we zijn na zo'n twee maanden nog steeds in afwachting van een zorgovereenkomst van de zorgaanbieder. Ook is er nog geen compleet zorgplan.
Mijn alarmbellen begonnen al te rinkelen tijdens een van de intake gesprekken. Door de extra zorg die een kind met een beperking nou eenmaal nodig heeft, mochten we, naast het normale ouderschap, ons als zorgaanbieder/mantelzorger maandelijks betalen vanuit het PGB. Dochter woont nu de hele week in haar eigen woning. De weekenden slaapt ze voorlopig nog thuis en gaven wij aan dat we dan dus de zorg dat weekend overnamen. "Dat kan niet!" werd ons direct verteld. Afspraak was dat de zorgaanbieder 24/7 zorg zou verlenen en dus ook 24/7 zou declareren. Simpel gezegd, volgens mij is dat betaald krijgen voor een dienst die niet verleend wordt. Want wat wanneer onze dochter drie weken met ons mee zou gaan op vakantie? Betalen we die dan ook door? Wie het weet mag het zeggen, graag zelfs!
Dit soort projecten, hoe waardevol en noodzakelijk ook, kunnen alleen bestaan wanneer de PGB's collectief worden gebruikt om dus collectief de zorg af te nemen. Maar stond PGB niet voor Persoons Gebonden Budget en niet voor Collectief Gebonden Budget? Het wordt echter blijkbaar gedoogd door Den Haag en is gevoelig voor misstanden.
Iets anders dan. Als cliënt en begeleider moet alles op tafel, je wordt compleet binnenstebuiten gekeerd alvorens je wordt toegelaten. Maar gevoed door de diverse incidenten en twijfels stelde ik tijdens een gesprek met de regiomanager de volgende vraag. "Hebben wij als vertegenwoordigers van onze dochter inzage in de papieren en certificaten van de begeleiders?" Een hartgrondig "Nee!" was het antwoord. De zorgaanbieder had een bepaalde status waardoor men er maar vanuit moest gaan dat ze goed werk leverde. Dat juist de twijfels daarover de oorzaak van dat gesprek waren, daar ging hij gemakshalve maar even aan voorbij. Het zou landelijk zo zijn afgesproken. We moeten dus onze dochter maar in het volste vertrouwen aan de zorgaanbieder overdragen zonder een enkele vorm van controle van onze kant? Wederom, wie het weet mag het zeggen.
Ik moet me even inhouden want er is nog veel meer. Mogelijk bron voor een volgend blog?
VERVOLG: PGB wordt in de ogen van zorgverleners een CGB
Geen opmerkingen:
Een reactie posten