PGB... vaarwel, het ga je goed!

In de reeks over de beslommeringen van het begeleid wonen van onze dochter Sharon, zal dit naar alle waarschijnlijkheid de laatste zijn. Ondanks veel vragen stellen krijg ik geen helder beeld van zowel SVB, Achmea en zelfs Per Saldo. De antwoorden zijn zo wollig en onduidelijk dat je er alle kanten mee op kan. Het lijkt wel alsof ze zelf niet weten wat ze er mee aan moeten.

Even in de herinnering terugbrengen. Vanaf januari woont Sharon in een woonproject in Almere Poort. Van dit soort initiatieven zijn er vele in Nederland. En blijkbaar wordt de volgende situatie overal toegepast. Binnen zo'n begeleid woonproject waar de cliënten een eigen woning of appartement hebben, wordt de zorg verleend door een zorgaanbieder. Veelal grote spelers op de markt.

Waar ik over val is het feit dat, wanneer Sharon de weekeinden of vakanties bij ons verblijft, de betaling aan de zorgaanbieder door moet blijven gaan. Dus kort door de bocht betalen voor zorg die niet verleend wordt. Het excuus wat gebruikt wordt is dat het om een collectief gaat waarbij iedereen zijn deel aan bijdraagt. Dus beste ouders, ben je bezig met het traject om je kind deel te laten nemen aan zo'n woonproject, wees je er dan van bewust dat je ALLE controle over je PGB kwijt bent.
Dit ondanks dat allerlei zaken omtrent het PGB is vastgelegd in wetten!

Het collectief overruled dus de Nederlandse wet. Daar komt het op neer. In de praktijk komt het op het volgende neer. Deze zomer zal Sharon eerst twee weken van de vakantie bij ons verblijven. Zorg inhuren kan niet meer want dat gaat zoals gezegd naar het woonproject, nee, niet de huur maar de zorg. Na deze twee weken gaat de jongedame op kamp met een Almeerse organisatie voor mensen met een beperking. Aansluitend daarop is er een week met de dagbesteding. Tijdens deze maand van afwezigheid dienen we dus, naast de kosten van deze vakanties, gewoon het totale maandbedrag van de (niet verleende) zorg over te maken. We hebben het dan over een bedrag van €2.900 vanuit het PGB van onze dochter. Stond die P niet voor Persoonlijk?

Is dit normaal? Mij strijkt het tegen elke haar in die ik heb. Deelnemen aan een collectief is in Nederland dus echt afstand nemen van je eigen aangevraagde PGB waar je wel verantwoordelijk voor blijft. Let wel, deze situatie vindt plaats in vrijwel ALLE begeleid woonvormen!

Ik begrijp het niet meer en ben zwaar teleurgesteld in de betrokken organisaties die dit mechanisme blijkbaar als normaal bestempelen. Juristen of professionals met enige kennis van zaken, ik hoor graag hoe jullie hier in staan. Voor nu maar afscheid nemen van het PGB, want in mijn ogen bestaat dat niet meer.

VERVOLG: Weerzien van een oude vriend

De Wet van de Aantrekkingskracht zet een tandje bij...

In mijn vorige twee blogs beschreef ik de huidige situatie waarin ik mij bevind. Het laatste blog vertelde ik al dat de weg terug is ingezet. Ook heb ik het gehad over mijn ideeën over De Wet van de Aantrekkingskracht (The Law of Attraction), The Secret en daarmee onlosmakelijk verbonden... karma!

Gisteravond kon ik de slaap maar niet vatten. Dit keer niet uit zorgen, maar van ongeloof. Ongeloof dat de eerder genoemde wet daadwerkelijk werkt, of je het nu geloofd of niet. Na mijn eerste blog waarin ik het een en ander van me af moest schrijven begon het al. De dag na het publiceren van het blog vond ik een envelop met een bijdrage van een lieve vriendin in de bus. Niet om gevraagd, maar o zo welkom. Het deed me weer geloven in de weg terug.

Daar bleef het niet bij. Thuiskomend van een opgeloste storing trof ik voor mijn deur Marcel Beijers aan. Was wel een flitsbezoekje want tijd om wat te drinken had hij niet. Ook Marcel vertelde wat het eerste blog bij mensen had losgemaakt. Een aantal vrienden uit mijn grote netwerk hadden de koppen bij elkaar gestoken, wat mensen gebeld en wat ingezameld. Ook dit werd in een envelop overhandigd. Gebeurd niet vaak, maar nadat Marcel weer weg was viel ik stil. Na een conversatie via Whatsapp bleek mijn zoon er van op de hoogte zijn geweest. "Tja," zei hij simpelweg, "je staat altijd voor anderen klaar, nu is het eens jouw beurt. Dat is nou Karma." Iedereen die hieraan zijn steentje heeft bijgedragen, heel veel dank!!!

Maar de Wet van de Aantrekkingskracht had meer voor me in petto. Een paar dagen na het eerste blog begon de telefoon weer eens te rinkelen. En die bleef gaan... ineens kwamen er weer storingen binnen. Maar ook een heel onverwacht telefoontje. "Hi Henk, we kennen elkaar van LinkedIn en ik werk bij Adecco. We hebben een tijdelijke opdracht binnengekregen en ik moest direct aan jou denken."

Om een lang verhaal kort te maken. Een als zeer prettig gesprek ervaren kennismakingsgesprek volgde dinsdag en uiterlijk vrijdag zou ik het een en ander horen. Maar niet als je in een flow zit blijkbaar. Vanmorgen een wel heel leuk telefoontje, of ik morgen kon beginnen.
Kortom, vanaf morgen begint de inwerkperiode om tijdens zijn vakantie de systeembeheerder van Stichting AAP te gaan vervangen. Daarna zal de opdracht nog even doorlopen om hem wat lucht te geven om lopende projecten af te ronden en nieuwe te starten. Hoe lang de opdracht zou gaan duren konden ze dus nog niet aangeven. De dag is nog lang niet om.... er kunnen dus nog meer verrassingen binnenkomen. Mij zou het niet meer verbazen als dat ook daadwerkelijk gebeurd.