Vrijwilligerswerk, vloek of zegen?

Ook afgelopen week stak een oude discussie de kop weer eens op. Als mensenmens en sociaal bewogen ondernemer voel ik me regelmatig geroepen de helpende hand te bieden. Toch komt dat steeds meer onder hoge druk te staan. Heb ik je interesse gewekt? Lees dan gerust verder.

Met het bovenstaande in het achterhoofd is het niet zo vreemd wanneer je al gauw gaat denken aan het deelnemen aan een professionele vrijwilligersorganisatie. En juist bij die keuze slaat de twijfel toe. Iedereen is het er over eens, vrijwilligerswerk is belangrijk. Sterker nog, wanneer alle vrijwilligers morgen zouden stoppen staat onze samenleving met een knal stil.
Het probleem waar ik steeds vaker tegen aan loop, waar houdt vrijwilligerswerk op en begint arbeidsverdringing?

Voorbeeldje, tijdens een evenement van actieve bewoners in NL bezocht ik een workshop van Humanitas. Het onderwerp was het bewust maken van vrijwilligers hoe ver ze zouden moeten gaan. Zelfbescherming dus. Via Facebook kwam ik op het spoor van een vacature die me heel interessant leek. Leek? Ja, want als je er verder over gaat nadenken (met hulp van meerdere FB-vrienden) slaat de twijfel toe. Ik heb het over de vacature voor twee projectmedewerkers Huisbezoek.
Doel is om kwetsbare en/of eenzame mensen weer deel te laten nemen aan de samenleving. Mooi, tot je verder gaat kijken. In de vacaturetekst valt te lezen: "Uitgangspunt is dat je gemiddeld 8 uur per week flexibel inzetbaar bent en ca 10 vrijwilligers begeleidt."

Die 8 uur is niet het probleem, wat er achter staat wel. Je gaat dus als onbetaalde vrijwilliger zo'n 10 vrijwilligers begeleiden. Dat is geen baan voor een vrijwilliger, dat heet manager. Arbeidsverdringing? Vertel het me maar. Ook valt er te lezen dat je moet beschikken over goede communicatieve en coachingsvaardigheden. Om (serieuse) coachingsvaardigheden te ontwikkelen dient men normaal gesproken de nodige trainingen te hebben gevolgd. Veelal zijn dit kostbare trainingen. Maar dan mag je deze vaardigheden als vrijwilliger gratis gaan inzetten, mooi toch?
Ook dien je deel te nemen aan  overleg met een projectcoördinator. Of dat ook een vrijwilliger is of een betaalde kracht wordt nergens vermeld.

Al het bovenstaande is geen aanklacht tegen Humanitas maar dient uitsluitend als voorbeeld waar we zijn beland. Een heel grijs gebied waar de schijn kan worden gewekt dat er misbruik wordt gemaakt van de wens om je belangeloos in te zetten voor de medemens. Het geeft mij steeds meer een onbehagelijk gevoel, ben ik de enige? Indien dat niet het geval is, hoe brengen we hier dan duidelijkheid in? Want je inzetten voor je medemens: Ja. Diezelfde medemens de baan ontnemen door het gratis te gaan doen: Nee.

Ik lees graag jullie reacties.

PGB... vaarwel, het ga je goed!

In de reeks over de beslommeringen van het begeleid wonen van onze dochter Sharon, zal dit naar alle waarschijnlijkheid de laatste zijn. Ondanks veel vragen stellen krijg ik geen helder beeld van zowel SVB, Achmea en zelfs Per Saldo. De antwoorden zijn zo wollig en onduidelijk dat je er alle kanten mee op kan. Het lijkt wel alsof ze zelf niet weten wat ze er mee aan moeten.

Even in de herinnering terugbrengen. Vanaf januari woont Sharon in een woonproject in Almere Poort. Van dit soort initiatieven zijn er vele in Nederland. En blijkbaar wordt de volgende situatie overal toegepast. Binnen zo'n begeleid woonproject waar de cliënten een eigen woning of appartement hebben, wordt de zorg verleend door een zorgaanbieder. Veelal grote spelers op de markt.

Waar ik over val is het feit dat, wanneer Sharon de weekeinden of vakanties bij ons verblijft, de betaling aan de zorgaanbieder door moet blijven gaan. Dus kort door de bocht betalen voor zorg die niet verleend wordt. Het excuus wat gebruikt wordt is dat het om een collectief gaat waarbij iedereen zijn deel aan bijdraagt. Dus beste ouders, ben je bezig met het traject om je kind deel te laten nemen aan zo'n woonproject, wees je er dan van bewust dat je ALLE controle over je PGB kwijt bent.
Dit ondanks dat allerlei zaken omtrent het PGB is vastgelegd in wetten!

Het collectief overruled dus de Nederlandse wet. Daar komt het op neer. In de praktijk komt het op het volgende neer. Deze zomer zal Sharon eerst twee weken van de vakantie bij ons verblijven. Zorg inhuren kan niet meer want dat gaat zoals gezegd naar het woonproject, nee, niet de huur maar de zorg. Na deze twee weken gaat de jongedame op kamp met een Almeerse organisatie voor mensen met een beperking. Aansluitend daarop is er een week met de dagbesteding. Tijdens deze maand van afwezigheid dienen we dus, naast de kosten van deze vakanties, gewoon het totale maandbedrag van de (niet verleende) zorg over te maken. We hebben het dan over een bedrag van €2.900 vanuit het PGB van onze dochter. Stond die P niet voor Persoonlijk?

Is dit normaal? Mij strijkt het tegen elke haar in die ik heb. Deelnemen aan een collectief is in Nederland dus echt afstand nemen van je eigen aangevraagde PGB waar je wel verantwoordelijk voor blijft. Let wel, deze situatie vindt plaats in vrijwel ALLE begeleid woonvormen!

Ik begrijp het niet meer en ben zwaar teleurgesteld in de betrokken organisaties die dit mechanisme blijkbaar als normaal bestempelen. Juristen of professionals met enige kennis van zaken, ik hoor graag hoe jullie hier in staan. Voor nu maar afscheid nemen van het PGB, want in mijn ogen bestaat dat niet meer.

VERVOLG: Weerzien van een oude vriend