Na een aanvaring ben ik best bereid iets een tweede kans te geven. Dat is nu eenmaal de aard van het beestje. Een niet nader bij naam te noemen welzijnsorganisatie in Almere heb ik echter al vele malen een kans gegeven. En iedere keer wordt ik teleurgesteld. Ligt dat aan mij? Oordeel zelf. Overigens ben ik de club nu het agressieve virus van Almere gaan noemen. Niet zonder reden.
Tijdens een van mijn trips naar het rustieke Almere Haven werd mijn aandacht getrokken door een, voor mij, nieuw bewonersinitiatief, Het Huis van de Marken. Ik besloot nader te gaan kennismaken.
Zoals gebruikelijk voor zo'n initiatief werd ik hartelijk welkom geheten. Had dochter Sharon mee dus het ijs was snel gebroken. De beheerder schetste in korte tijd de gebeurtenissen uit het verleden waar ik verder niet op in ga. Er is inmiddels een team van drie enthousiaste dames die de boel een herstart willen geven. Heb nu eenmaal een zwak voor dit soort mooie initiatieven. Vandaar ook de deelname aan een excursie die een aantal betrokken en actieve Almeerders naar een buurtlokaal in Hilversum bracht. Ik bood dan ook aan, indien gewenst, om wat te helpen met de promotie en dergelijke. Mensen die me goed kennen weten dat ik dat wel vaker doe. We namen afscheid en Sharon en ik trokken huiswaarts.
Slechts een paar dagen later wipte ik voor de tweede keer binnen in Het Huis van de Marken. Ook nu werd ik weer welkom geheten door de beheerder. Er zat een tweede persoon die zich voorstelde als medewerker van de organisatie die niet bij naam genoemd mag worden (vrij naar Harry Potter). Open en transparant als ik ben vertelde ik haar direct wat mijn relatie met het virus was. Dat het agressief om zich heen greep en initiatieven van actieve bewoners overnam of vernietigde. Zoals eerder de reactie: "Ik werk er net." Tijdens mijn eerste bezoek had ik de beheerder beloofd in eerste instantie een simpele website te maken in Google Sites en ze hierdoor ook de mogelijkheid gaf van een eigen mailadres. Dat was een van de wensen van de dames van het beheer. Op mijn opmerking dat ik 's middags al een mailadres zou aanmaken, werd me snibbig verteld "Dat doe IK wel". Het was de medewerker van het virus. Blijkbaar had ze mijn verhaal met de duidelijk verkapte waarschuwing niet begrepen. De tentakels van het virus werden in de Marken voelbaar. Tijdens het eerdere gesprek werd me verteld dat blijkbaar de gemeente het virus had gevraagd zich te gaan bemoeien met de zelfstandige buurtlokalen in Almere. Zelfstandige buurtlokalen noem ik die initiatieven die door bewoners zijn opgezet en die GEEN inmenging of bemoeienis van het virus wensen. Er vielen drie namen, Huis van de Marken, buurtlokaal De Dop in Danswijk en het Bouwmeesterhuis in Buiten.
Net als Het Huis van de Waterwijk wist ik dat De Dop een initiatief was, opgezet met hulp van Wilma Viel, stadsdeelmanager Stad Oost. Met als gedachte... geen inmenging van het virus!
Het zou vreemd zijn dat diezelfde gemeente nu zelf het virus verspreid binnen de zelfstandige buurtlokalen. Maar het verhaal krijgt een staartje.
Op de Facebook pagina van Het Huis van de Marken werden foto's geplaatst van kinderactiviteiten. Zo ook van de goochellessen van de geweldige Gerard Poot, een prachtkerel en heel goed met kinderen. Echter, op de foto's waren de gezichten van de kids voorzien van een gore gele vlek. Dat ontlokte bij mij de opmerking "Goh, heerst er geelzucht in de Marken?" Een opmerking die ik dan ook onder zo'n foto plaatste. Dat ontaarde in een discussie met meerder bewoners. Er werd zelfs gesuggereerd om dan maar geen foto's te plaatsen. Men had er ook voor kunnen kiezen om alleen foto's te plaatsen met kinderen waarvan de ouders geen bezwaar hadden tegen publicatie op Facebook.
Daags daarna wordt ik gebeld. Het was de medewerker van het virus. Of ik me wat terughoudend wilde opstellen op de pagina van de Marken. Verbaasd vraag ik of ik het nu goed heb begrepen of ze me vraagt censuur uit te oefenen op mijn eigen berichten die ik plaats. "Nee natuurlijk niet," was het antwoord. Gek, want dat was wel de achterliggende gedachte volgens mij, maar ik kan het mis hebben (wat ik niet denk). Het is een door medewerkers van het virus veelvuldig gebruikte tactiek. Je dropt een statement met een duidelijke boodschap en wanneer daar naar gevraagd wordt ontken je in alle toonaarden dat dat de intentie van de opmerking was. De-escaleren noemt men dat. Knap hoor, leren ze zeker op de opleiding "omgaan met lastige actieve bewoners". Dat wordt bevestigd als ik aangeef deze discussie niet door de telefoon te willen voeren. Waarop als antwoord volgt: "ik wil deze discussie helemaal niet aangaan". Tja, waarom begin je er dan over?
Ik beloof hierbij plechtig, ik ben nu echt helemaal klaar met het virus. Mocht ik er nog eens over beginnen, roep me dan tot de orde a.u.b. Heb ondertussen alle medewerkers van het virus uit mijn FB vriendenlijst verwijderd. Tot slot, ik wens de dames van Het Huis van de Marken oprecht alle succes toe. Hoop dat ze het gaan redden. En De Dop en het Bouwmeesterhuis? Die wens ik veel wijsheid toe. Ze zullen het nodig gaan hebben als de plannen van gemeente en het virus door gaan. Buurtlokalen moeten zelfstandig blijven!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten