Een van mijn zwakkere punten, anderen zullen dat juist een sterk punt vinden, is dat ik me vaak wegcijfer ten gunste van anderen. Zo blijf ik ook graag op de achtergrond, iets dat door het gebruik van Social Media wat lastiger is geworden.
Ziet de een Social Media als een (goedkope) reclame tool voor zijn of haar zaak, voor mij bestaat Social Media uit het delen van ervaringen om elkaar zo beter te leren kennen. Kan daarna bij een persoonlijke ontmoeting van pas komen nietwaar?
Lange gesprekken met mijn zoon, die zich verrassend verstandig ontwikkeld, hebben me doen inzien dat ik mezelf meer in bescherming moet nemen. Nee, ik ga niet minder of anders posten. Wel ga ik directer en duidelijker zijn. Dat kan me online vrienden gaan kosten of me de status van "criticaster" geven, dat realiseer ik me. Toch heb ik dat er met hart en ziel voor over.
Via alle kanalen die vallen onder Social Media heb ik inmiddels vele volgers. Om die allemaal "vrienden" te noemen, zoals Facebook graag ziet, gaat me te ver. Maar door me open te stellen kunnen ze het wel worden. En wat die kritiek betreft, klopt deels. Ik hou er van om tegen heilige huisjes te schoppen of zaken te generaliseren. Moet je die reacties daarop dan eens lezen. Vaak hilarisch gewoon. Hoewel er altijd wel een bron van waarheid in zit in die kritiek, zal het veelal goedbedoelde kritiek zijn. Dezelfde leraar Nederlands die ons bijbracht dat je een discussie niet kan winnen, leerde ons ook dat kritiek alleen is toegestaan als het opbouwende kritiek is. Met andere woorden, kritiek moet een mogelijke oplossing in zich dragen of gevolgd worden door een mogelijke oplossing.
Kom ik terug op de zelfbescherming. Enkele van jullie zullen het herkennen, het geen "NEE" kunnen zeggen. Welnu, na een paar lange nachten ben ik tot de slotsom gekomen dat je dat wel zou moeten doen. Voorheen nam ik te veel hooi op mijn vork. Uiteindelijk kostte me dat wat gezondheid en een naar gevoel. Had me al wel aangewend om eens in de zoveel tijd eens rustig te gaan zitten met een stuk papier om zaken op een rij te zetten. Zo zette ik een punt achter activiteiten die me energie kosten en me erg vermoeiden, hoe leuk die zaken ook waren. Zo bleef er meer tijd over voor de zaken die me energie gaven. Daar komt dus nu ook het gebruik van het woordje "NEE" bij.
Want is "NEE" ook niet een antwoord? Het is niet wat de vragende partij wil horen, maar het schept wel duidelijkheid. Daarbij, en dan kom ik op de titel van dit blog, het valt onder sociaal want je schept geen verwachtingen die je niet kunt of wilt waarmaken.
Zo, weer een stukje Henk ontrafelt. De mensen die dit niet aan staat kunnen nu het pand verlaten.
Voor de achterblijvers is er koffie.... koekje er bij?
Beste Henk,
BeantwoordenVerwijderenIk herken in jouw verhaal, wat ik ook altijd moeiljk heb gevonden,nl nee zeggen. Altijd bang dat je mensen teleurstelde, of dat ze je niet aardig meer vonden.Ik ben er nu wel aardig overheen gegroeid.En durf nee te zeggen. En ja, NEE zeggen is sociaal. En koffie? Ja graag.