Had me voorgenomen het niet te doen

Had het me echt voorgenomen niet te doen, jullie deelgenoot maken van een observatie door een bezorgde Almeerder. Maar als ik het gevoel krijg in de zeik te worden genomen, dan verdwijnt die gedachte als sneeuw voor de zon. En zo had ik weer eens voer voor een blog. Komt 'ie.

Het is begin januari dat ik contact had met iemand die regelmatig gebruik maakt van buurtcentrum COBRA in Tussen de Vaarten. Ik schrik van zijn verhaal en ga poolshoogte nemen. De conclusies zijn schrikbarend te noemen. In mijn beleving is een buurtcentrum opgezet om bewoners te enthousiasmeren activiteiten te ontplooien. Dat wordt in de situatie van COBRA steeds lastiger. Zo'n driekwart van het dubbel uitgevoerde buurtcentrum is in gebruik door het wijkteam. Van de overige ruimtes wordt nu ook een zaaltje dat ikzelf ooit gebruikte voor computerlessen ingericht als.... kantoor voor medewerkers van De Schoor of aanverwant artikelen. Nog minder mogelijkheden voor bewoners schiet het door mijn hoofd. Maar het is veel ernstiger.

Situatie 3 januari

Het zaaltje, nu dus kantoor, bevindt zich aan het einde van een gang die bestemd is als nooduitgang bij calamiteiten. De gang en kantoor worden gescheiden door een gesloten deur. Besloten is om de nooduitgang op te heffen. Het bordje nooduitgang is dan ook al verwijderd. Dat is vreemd. Want op de informatiebordjes bij de ingang wordt diezelfde gang nog steeds aangegeven als nooduitgang. De nieuwe situatie heeft tot gevolg dat mensen die gebruik maken van de crearuimte, die ook op die gang uitkomt, als ratten in de val zitten wanneer er in de centrale hal brand uitbreekt. Gezien het feit dat daar ook de keuken gevestigd is, niet zo'n vreemde gedachte denk ik zo.

Situatie 3 januari

Als bezorgde burger neem ik contact op met brandweer Almere en leg de situatie voor. Hier leer ik dat dat alleen kan wanneer er een wijzigingsvergunning is afgegeven door de gemeente maar ze geen controles meer uitoefenden. Was echt in de veronderstelling dat juist de brandweer deze regelmatig controles uitoefenden op dit gebied. Maar niets is minder waar. In 2018 is deze taak overgeheveld naar de afdeling Vergunningen, Huisvesting en Toezicht (VHT) van de gemeente Almere. Bij het eerste contact blijkt al dat dit daadwerkelijk verschillende onderdelen zijn met het credo 'de linkerhand weet niet wat de andere hand doet' De ernst wordt gelukkig wel ingezien. Maar er blijken hiaten te zitten in de vergunningaanvraag.

Begin februari wordt ik netjes teruggebeld door een vriendelijke medewerkster van VHT dat het einde van die week alles zou zijn teruggedraaid. De opdracht voor het terugplaatsen van het nooduitgang bordje zou al zijn verstrekt. In een mail zou ik haar contactgegevens toegezonden krijgen. Die mail, je raadt het al, heb ik nooit ontvangen.

Zojuist moest ik even in de COBRA zijn. De bewuste deur zit op slot met een cijfercodeslot en het nooduitgang bordje ontbreekt. De ruimte is inmiddels in gebruik als kantoor. Dus of de afdeling VHT slaapt of wordt door De Schoor verkeerd geïnformeerd, of ik word op een nare manier in de zeik genomen. En dan vraagt politiek Almere zich steeds maar af waarom die kloof tussen bewoners en gemeente zo groot is. Ik weet het wel, jij ook?

Situatie 12 februari

Situatie 12 februari

I have a dream

Iedere succescoach zal het je vertellen, jaag je dromen na. Nu heb ik er een waar ik het nog nooit over heb gehad. Mijn droom is om een groot pand in Almere te bemachtigen en die vol te hangen met duurzame en groene schilderijen. Denk bijvoorbeeld aan de 'Vaas met 15 zonnebloemen' van Vincent van Gogh, schilderijen van tuinen, ach je begrijpt me wel. En als tegen die tijd de gemeenteraad en college zijn afgeschaft zie ik een afdeling voor me met schilderijen gemaakt van het pluche van de stoelen. Zijn we nog circulair bezig ook nog.

Maar dan moet er nog veel gebeuren. Ik dacht er aan om het vast 'Louvre Holland' te noemen. Niet dat er enige connectie met het Louvre is, maar het bekt goed en zet mensen op het verkeerde been. In de aanloop naar de realisatie is besloten er een stichting van te maken. Je weet wel zo'n stichting zonder winstoogmerk en oh ja, een ANBI status. Uiteraard zal ik dan bezoldigd worden als directeur en (dure) adviseur. Ja, we komen er zo wel.

Uiteraard moet er nog het een en ander uitgezocht worden. Zo moet er een haalbaarheidsonderzoek komen, eigenlijk geen haalbaarheidsonderzoek want we zijn natuurlijk op de achtergrond al druk bezig. Meer een onderzoek naar de juiste locatie zeg maar. Via wat vriendjes moet dat kunnen voor zo'n 5 ton. Als we dat nou aan de gemeente vragen, die hebben toch geld zat, kunnen we gelijk een poging doen 10 miljoen los te peuteren. Snappen toch niet waar ze mee bezig zijn en je kan ze makkelijk zand in de ogen strooien. Dat heeft het verleden al uitgewezen. Denk je dat ik er mee weg zou komen?

Geen idee, maar het zit goed in elkaar toch? Weet je wat het leukste is aan dit verhaal?
Wijzig 'Louvre' in 'Eden' en het verhaal krijgt ineens een heel andere lading. Voorlopig zal ik het hierbij houden. Ja, het is eens een kort blog, sorry. Maar ik kan de braakneigingen niet meer bedwingen. Tot volgende keer.