zaterdag 7 januari 2017

Vraag jij aan iedereen "wat ben je aan het doen"?


De kop is er af, de eerste week van 2017 hebben we weer achter de rug. En.... beviel het?
Tijd om weer eens wat te delen met jullie.

Vraag jij aan iedereen "wat ben je aan het doen"? Als een bekende me dat zou vragen ben ik nog wel zo dat ik daar antwoord op geef. Maar het werd me regelmatig gevraagd door een programma op een schermpje. Juist, ik heb het over Facebook. Geliefd en gehaat door velen.
Eerder liet ik hier en daar al doorschemeren dat ik een hekel heb aan Facebook. We zijn echter al zo ver dat je bijna verplicht bent om 'op Facebook te zitten'. Vergelijk het met die chantageloterij, de Postcodeloterij. Veel mensen willen het niet maar kopen toch een lot. Stel je voor dat de buren.... afijn je snapt me wel.

Eind 2016 vielen een heleboel zaken samen en deden me wat besluiten nemen. "Oh ja, Henk?" Ja!!
Via wat aankondigingen die langskwamen, werd ik gewezen op een gratis programma met video's, werkboeken en veel heel veel schoppen onder de kont. Ben altijd al veel bezig geweest met persoonlijke ontwikkeling. Die interesse wordt, nu de jaren verstrijken, er niet minder op, het tegenovergestelde zou ik bijna willen beweren. Het eerder genoemde programma was opgezet door Michael Pilarczyk en Cindy Koeman. Het was gratis en de stem van Michael klonk zo vertrouwd. Maar het was dit keer anders. Geen plaatjes aan- en afkondigen maar zinvolle informatie, oefeningen en seminars. Wat me nog het meeste trok was de down-to-earth benadering. Geen snel rijk verhaal, zweverig gedoe, maar recht-voor-z'n-raap. Het voelde direct als een warm bad. Inmiddels meerdere programma's van Michael en Cindy gedaan, zowel gratis als betaald. Het was de basis voor een verandering die ik al vaker wilde maar nooit durfde door te zetten.

Terug naar Facebook. Heb je je wel eens gerealiseerd dat Facebook, hoe leuk ook, een verslavend medium is. Het gevaar van iets dat verslavend is, is dat het er langzaam insluipt en je je er niet van bewust bent hoe afhankelijk je er van wordt. Een van de problemen die ik al langer had was, met een mooi Nederlands woord, time-management. Door het vele staren op een schermpje om maar niets te hoeven missen, verdwenen vele uren in de vergetelheid. Het werd tijd voor een omslag. Het was Eelco de Boer, een internetondernemer pur sang, die de aanzet gaf. In een video kondigde hij aan minder gebruik te zullen gaan maken van o.a. Facebook. Niet helemaal stoppen, maar gedoseerd er mee omgaan. Vandaar dat ik per 1 januari mijn (privé) aanwezigheid op Facebook heb beperkt tot een uurtje per dag. Zakelijk kijk ik nog wel even wat er gebeurd. Daarmee doel ik op het beheer van de wijkgroep Tussen de Vaarten, de pagina van PC Privé Support en Persbureau Almere. Hoewel de laatste automatisch gevoed wordt vanuit de website.

We zijn nu een week verder. "En Henk, bevalt het?" Woww, wat een merkbaar verschil! Hoewel ik er voorheen van genoot, geen oeverloos slap gel.... ehh, communiceren meer, maar veel tijd om andere dingen te doen. Het werkt zo verlossend. Nu ik er aan gewend begin te raken kan ik ook weer beter plannen en mijn tijd indelen voor werk en privé. "Kan je het iedereen aanbevelen?" Nee!!
Om de simpele reden dat ik niet de persoon ben die je dat moet vertellen, dat moet je zelf doen!
Ga je voor verloren tijd die nooit meer terug komt, of kies je voor jezelf en je omgeving?

Verbazingwekkend waren de reacties toen ik dit op Facebook aankondigde. In het bericht over mijn besluit had ik ook uitgelegd dat het me meer ging om persoonlijke contacten, ontmoetingen, het "bakkie doen" in plaats van het tekst contact via een medium als Facebook. Werkelijk binnen 10 minuten na het plaatsen had ik de eerste vier afspraken al staan. Direct bekenden die ik al regelmatig zag, maar ook vrienden die ik al heel lang niet meer had gesproken. Een aantal van die afspraken moeten nog plaats gaan vinden. Het was handiger om deze even naar de tweede week van januari te schuiven omdat de feestdagen voor de deur stonden.

Kortom, binnenkort weer eens bijpraten op de ouderwetse manier, face-to-face. Heerlijk!
Er zijn meer besluiten genomen, maar daar zal ik het de volgende keer over hebben.

1 opmerking:

  1. Heel herkenbaar. Tegenwoordig zit je niet meer met de gezin aan tafel, maar met honderden anderen via een schermpje... gezellig...? Nou niet echt!
    Ik ga, hoe kan het ook anders als zus, net als jij veel liever voor live contact. Gewoon ouderwets praten... mimiek kunnen lezen... interactie hebben met degene die voor je zit!
    Hoe zal het zijn... als we twee generaties verder zijn. Appen we dan inderdaad allemaal dat er iemand voor de deur staat?

    BeantwoordenVerwijderen